48. Hodiē Diēs Nātālis est Chrīstī. Ante paucōs diēs novus imperātor Britannicus ad Prōmunturium Speī Bonae nāvigāvit. Dē quō patruus meus haec dīxit: “In hōc virō summa est scientia bellī, clārissima virtūs, ēgregia fortūna. Magnum sibi quondam nōmen in Indiā fēcit; nunc senex est, septem et sexāgintā annōs nātus. Et pater est illīus adulēscentis quī ad Tugēlam cecidit dum facinus pulchrum et perīculōsum facit. Pater mortem fīliī suī dēplōrat; sed patriam ipsam vocantem audīvit. Sit eī iter prosperum! Sit in illō nōmine Speī Bonae ōmen rērum prosperārum! Nam nōmen est ōmen, ut poēta Rōmānus dīxit. Quondam Prōmunturium Procellārum vocābātur. Exercituī maximō ducentōrum mīlium virōrum praeerit. Numquam post hominum memoriam tantus exercitus trāns mare trānsportātus est, quantum nunc ēmīsimus. Quod reīpūblicae nostrae prōsit!”
49. Postrīdiē patruus meus haec ex āctīs diurnīs recitāvit: “Ex Āfricā Merīdiānā nihil novī. Sed magnitūdō populī Britannicī prope admīrābilior in rēbus adversīs quam in prosperīs fuit. Opus magnī labōris erit, tot atque tam validōs hostēs vincere. Sed etiam atque etiam pugnēmus, dōnec vīcerimus. Deus nōbīs fortūnam det! Nē dēspērēmus! Festīnēmus lentē, sīcut Fabius ille Maximus fēcit, dē quō poēta Rōmānus haec scrīpsit:
