cupāverant et in rīpīs fossās suās mortiferās fōderant. Māne diēī quīntī decimī mēnsīs Decembris imperātor noster quattuor legiōnēs suās ad proelium ēdūxit. Caelum caeruleum et serēnum erat; magnus calor sōlis. Legiō Hibernica, quae in sinistrō cornū erat, ad rīpās flūminis fortissimē appropinquāvit; sed postquam quīngentōs vel sescentōs virōs āmīsērunt, sē recipere coāctī sunt. In dextrō cornū tormenta nostra dēfēnsōribus nūdāta sunt; quōrum decem ab hostibus capta sunt, postquam eī quī tormentīs ministrābant paene omnēs interfectī sunt. Sed duo ex tormentīs parva manus nostrōrum ē locō mortiferō recēpit. Facinus pulcherrimum fuit. In eā manū fuit adulēscēns ēgregiae speī, nōmine Roberts.” Fuit: nam is quoque, graviter vulnerātus, posterō diē exspīrāvit. In eō proeliō mīlle ducentōs virōs āmīsimus.
