37. Patruus Antonio suo Salutem dicit.
Sī valēs, bene est; ego valeō. Ex Āfricā semper aliquid novī! Sīc dīcēbant Graecī, et hodiē quoque vērum est. Nam Batāvī summā audāciā ad nōs litterās ultimās mīsērunt, in quibus bellum nōbīs indīxērunt, nisi cōpiās nostrās, quae in colōniīs nostrīs Āfricānīs quaeque adhūc in marī sunt, intrā diem dedūxerimus. Ō audāciam singulārem Stephanī Jōannis Paulī, quī praefectus Reīpūblicae Āfricānae est! Nōs nihil respondēbimus; nūllās cōpiās dēdūcēmus; immō maiōrēs mittēmus. Quae est causa tantae audāciae, tantae stultitiae? Sed bellum nōn parvum erit. Batāvī sexāgintā mīlia virōrum habēbunt. Nam Orangia, cui nōmen est Līberae Cīvitātī, sē cum Rēpūblicā Āfricānā cōnsociāvit, et magnam multitūdinem virōrum ad bellum prōmīsit. Mīrum est quod haec cīvitās nōbīs bellum indīxit. Nam nūlla causa discordiae est inter nōs et Orangiam. Amita tua tibi multam salūtem dīcit. Cūrā tē dīligenter. Valē. Diē quīntō ante Īdūs Octōbrēs scrīpsī.
38. Pater filio suo salutem plurimam dicit.[1]
Sī valēs, bene est; ego et māter tua valēmus.
‘Āfrica terribilī tremit horrida terra tumultū.’
Num versum illum poētae antīquī lēgistī? Hodiē quoque dīcī potest. Duōbus in proeliīs hostēs vīc
- ↑ Hae litterae Īdibus Novembribus in Angliam redditae sunt.
