gi : colorumque varietatem mixtura nubium, aeris, igniumque fieri. Certe nisi Sole adverso non fiunt : nec unquam nisi dimidia circuli forma : nec noctu, quamvis Aristoteles prodat aliquando visum, quod tamen fatetur idem non nisi tricesima Luna posse. 2Fiunt autem hieme, maxime ab æquinoctio autumnali die decrescente. Quo rursus crescente ab æquinoctio verno, non exsistunt ; nec circa solstitium longissimis diebus : bruma vero, hoc est brevissimis diebus frequenter. Idem sublimes humili Sole, humilesque sublimi : et minores oriente aut occidente, sed in latitudinem diffusi ; meridie exiles, verum ambitus majoris. Æstate vero per meridiem non cernuntur ; post autumni æquinoctium, quacumque hora : nec unquam plures simul, quam duo.
LXI.
1 Cætera ejusdem naturæ non multis dubia esse video. (lx.) Grandinem conglaciato imbre gigni, et nivem eodem humore mollius coacto : pruinam autem ex rore gelido. Per hiemem nives cadere, non grandines : ipsasque grandines iuterdiu sæpius quam noctu ; et multo celerius resolvi, quam nives. Nebulas nec æstate nec maximo frigore exsistere. Rores, neque gelu, neque ardoribus, neque ventis, nec nisi serena nocte. 2Gelando liquorem minui solutaque glacie non eumdem inveniri modum.
3(lxi.) Varietates colorum figurarumque in nubibus cerni, prout admixtus ignis superet, aut vincatur.
LXII.
1(lxii.) Præterea quasdam proprietates quibusdam locis esse : roscidas æstate Africæ noctes ; in Italia Locris, et in lacu Velino, nullo non die apparere arcus ; Rhodi et Syracusis nunquam tanta nubila obduci, ut non aliqua hora Sol cernatur : qualia aptius suis referentur locis. Hæc sint dicta de aere.
