CAPUT XXVII.
Hac igitur spe, animi nostri ad eum
astringantur, qui fidelis est in. promissionibus et justus in
judiciis. Qui ne mentiamur pracepit, multo magis
ipse non mentietur. Nihil quippe Deo impossibile,
preterquam mentiri, Exsuscitetur ilaque in nobis
fides ejus, et cogitemus quod omnia ipsi propinqua
sint. In verbo magnificentiæ suæ constituit omnia,
et in verbo potest illa evertere. Quis dicet ei: Quid
'fecisti? aut quis resistet viriuti fortitudinis ejus[1]
Quando vult et queimodo vult, omnia faciet;
neque quidquam ab eo decretum prateribit[2].
Universa coram ipso suni; xihilque consilium ejus
Jatuit. Si cæli enarrant gloriam Dei: opus autem
manuum ejus annuntiat firmamentum; dies diei
eructat verbum, el noæ nocti annuntiat. scientiam;
et non sunt. loquelæ neque sermones, quorum non
audiantur voces eorum[3].
CAPUT XXVII.
Cum omnia igitur videantur et audiantur,
timeamus eum, et pravorum operum impuras
eupiditates relinquamus, ut illius misericordia a futuris
judiciis tegamur. Quo enim quis nostrum a potente
ejus manu fugere potest? Qualis autem mundus
suscipiet quempiam ab eo transfugientem? Dicit
namque Scriptura alicubi: Quo ibo, et quo abscon-
