Pagina:P. Terenti Afri Comoediae (Kauer-Lindsay 1926).djvu/30

I. v

P. TERENTI AFRI

dum in dubiost animu’, paullo momento huc vel ĭlluc impellitur.
PA. quis hĭc loquitur? Mysis, salve. MY. o salve, Pamphilē. PA. quid agit? MY. rogas?
laborat e dolore atque ex hoc misera sollicitast, diem
quia olim in hunc sunt constitutae nuptiae. tum autem hoc timet,

 270ne deseras se. PA. hem egone istuc conari queam?
egŏn propter me illam decipi miseram sinam,
quae mihi suom animum atque omnem vitam credidit,
quam ego animo egregie caram pro uxore habuerim?
bene et pudice ei(u)s doctum atque eductum sinam
 275coactum egestate ingenium inmutarier?
non faciam. MY. haud verear si in te solo sit situm;
sed vĭm ŭt queas ferre. PA. adeon me ignavom putas,
adeon porro ingratum aut inhumanum aut ferum,
ut neque me consuetudo neque amor neque pudor
 280commoveat neque commoneat ut servem fidem?
MY. unum hoc scio, hanc meritam esse ut memor esses sui.
PA. memor essem? o Mysis Mysis, etiam nunc mihi
scripta illa dicta sunt in animo Chrysidis
de Glycerio. iam ferme moriens me vocat:
 285accessi; vos semotae: nos soli: incipit
“mi Pamphile, huiu’ formam atque aetatem vides,
nec clam te est quăm ĭlli nunc utraeque inutiles
et ad pudĭcitiam et ad rem tutandam sient.
quod ego per hanc te dexteram [oro] et genium tuom,