PRAEFATIO
comoedi semper formas divitiae pro ditiae, multismodis pro
multimodis, periculum pro periclum, reliqua pro relicua, etc.;
fere semper sciebam pro scibam, posui pro posivi, etc.;
saepissime dixisti pro dixti, amaverim pro amarim, etc.
Sicui igitur lectori talia sunt curae expectet maiorem
editionem nostram neve queratur in hac non commemorari
codicis Bembini morem ii per i scribere (v.g. tibis in
Didascaliis, cetari lani in Eun. 257, ingratis passim), -t per d
(v. g. quod pro quot), neve etiam mihi id vitio vertat quod
lectorum commodo obsecutus sit pro si͡et, iniicit pro iniĕcit
Ad. 710, adficit pro adfĕcit Phorm. 441, alia eiusmodi
admisi. Semper scripsi (curre, etc.) quantum potest, etsi
raro desunt codices qui potes praebeant; Chreme, Lache in
vocativo casu (sed Hec. 263, 785 -es); mage pro magi’;
quor; quom; opsono; îs (ubi eis, iis, hiis codd.); neglego;
ecfero; cotidie; nil; nihili; sicin; hoccin, etc. Versuum
variam divisionem, scaenarum titulos varie scriptos, haec et
talia in maiorem editionem reservo.
Quod ad textum emendandum attinet plura dicenda sunt (quae alio loco dixi; Class. Quart. xix. 28) quam haec praefatio capiat. Scito tamen Terentiani textus corruptelas inde potissimum evenisse quod hic textus studiosae iuventuti praescriptus erat et discipulorum in usum a magistris redactus, qui id agentes ut unumquidque luce clarius pateret, obscuri nihil relinqueretur, glossarum quae dicuntur peramplam copiam aut in marginibus aut inter lineas adscribebant; quae quidem in textum gradatim irrepentes vera vocabula eiecerunt, metrum everterunt. Quin etiam a metrorum ignaris magistris ipsi textui sunt inculcatae. Ne tamen haec mala severius iudices, reputa quaeso tecum cuiusmodi fuerint libri illo antiquiore tempore lectoribus incommodo. Deerat tum (et usque ad nonum saeculum) interrogationis siglum. Quomodo igitur doceri potuit verba Nausistratae in Phorm. 1033 (‘merito hoc meo videtur
