nunc in fretō Gallicō est. Tum ego “eugē, optimē!” inquam; “nāvem longam adhūc nōn spectāvī. Sed nōn tam grandēs sunt quam putāvī.” “Pergrandēs sunt,” inquit patruus meus “sed procul a lītore sunt; omnēs lāminīs ferreīs, nōnnullae arietibus vel turribus armātae sunt.”
42. Tum nautam veterānum dē nōminibus nāvium longārum interrogāvimus. In classe Britannicā mīlitāverat, sed tum mīlitiā vacābat, et custōs erat ōrae maritimae. Nōmina nāvium, ut affirmābat, erant Grandis, Rēgālis, Magnifica, Tonans, Arrogans, Ferox; omnibus tegimen erat lāminīs ferreīs fabricātum. In Grandī praefectus classis nāvigābat. Omnēs ad ancoram dēligātae erant. Tum Alexander “Cur nōn” inquit “ad nāvēs in scaphā nāvigāmus?” Mihi et Marcō prōpositum pergrātum erat; et nauta ad nāvigandum parātus erat. Itaque patruus meus “Sērō domum adventābimus” inquit; “sed sī vōs puerī cupidī estis nāvem longam spectandī, ego nōn dēnegābō.” Tum nauta “Exspectāte” inquit “dum omnia parō”; et vēla rēmōsque in scapham portāvit. Quam dulce erat in marī tranquillō nāvigāre! Ventus lēnis flābat, et brevī tempore ad Rēgālem appropinquāvimus. Tum classiāriī nōbīs nāvem ingentem monstrāverunt cum māchinīs, tormentīs, rostrīs, cēterīs.
43. Hōra iam decima erat cum ā Rēgālī nōs in scapham dedimus. Tum ad lītus rēmigāre necesse erat; nam ventus adversus erat. Ego et Marcus ūnā cum patruō meō et nautā veterānō rēmīs labōrāvimus.
