multō maiōrem expeditiōnem in Britanniam parāvit. Nam sescenta nāvigia onerāria in Galliā aedificāvit, et quinque legiōnēs Rōmānās ūnā cum magnā multitūdine auxiliōrum Gallicōrum in ōram Belgicam congregāvit.”
29. “Britannī pācem nōn violāverant, sed Rōmānī pācis nōn cupidī erant. Itaque aestāte annī quartī et quinquāgēsimī ante Christum nātum dux Rōmānus cum quinque legiōnibus mīlitum Rōmānōrum et magnō numerō equitum et auxiliōrum Gallicōrum iterum in Britanniam nāvigāvit. Tempestās erat idōnea, sed in mediā nāvigātiōne ventus nōn iam flābat; itaque mīlitibus necesse erat nāvigia rēmīs incitāre. Impigrē rēmigāvērunt, et postrīdiē nāvigia ad ōram Britannicam prosperē applicāvērunt. Labor rēmigandī magnus erat, virtūs mīlitum magnopere laudanda. Britannī Rōmānōs in scopulīs ōrae maritimae exspectābant; sed postquam multitūdinem nāvigiōrum et mīlitum equitumque spectāvērunt, in fugam sē dedērunt. Caesar nāvigia sua inter Dubrās et Rutupiās applicāvit, ut putō, nōn procul a locō quō priōre annō applicāverat. Inde contrā Britannōs properāvit. Intereā ūnam legiōnem cum trecentīs equitibus ad castra in statiōne reservābat: nam perīculōsum erat nāvigia ad ancorās dēligāta dēfensōribus nūdāre.”
