Pagina:Notitia utriusque Vasconiae tum Ibericae tum Aquitanicae.pdf/76

Haec pagina nondum emendata est
59
VASCONIÆ.

plum : à recto emaste, id est mulier, fit casus agendi emastec addito C: à recto guiçon, fit guiçonec, addito etiam C & præterea interserta vocali E inter vtramque consonantem finalem: Negatiuus formatur addita recto syllaba ic in fine, sic à guiçon fit guicon-ic: quod si rectum per vocalem exeat, interseritur ad vitandum hiatum liquida R; hoc modo à recto emaste, id est mulier, fit cafus negatiuus emaste-ric. Casus obliqui formantur similiter à recto, scilicet genitiuus addita in fine syllaba en, datiuus addita vocali j, & ablatiuus addita consonante s: quod si rectus exeat in vocalem, interponenda erit liquida R inter eam & syllabam en terminatiuam genitiui, & vocalem j finalem datiui ad vitandum hiatum: Contra verò si rectus in consonantem desinat, interponenda erit euphoniæ causâ vocalis E inter eam & consonantem S quæ ablatiuum terminare debet. Exemplum declinationis inarticulatæ petatur, à voce guiçon, id est vir, quæ sic declinatur.

Nominatiuus guiçon, id est, ἀνὴρ, seu ἄνδρες Græcè: homme vel hommes Gallicè: hombre vel hombres, Hifpanicè: Actiuus guiçonec, negatiuus guiçonic, genitiuus guiçonen, id eft, d´homme vel d´hommes Gallicè: de hombre vel de hombres Hispanicè: datiuus guiçoni, à homme vel à hommes Gallicè: à hombre vel à hombres Hifpanicè: ablatiuus guiçones, par homme vel par hommes Gallicè: por hombre vel por hombres Hispanice.

ARTICVLATORVM nominum forma casualis quinaria est, constátq; recto, actiuo, genitiuo, datiuo & ablatiuo, necnon duplici numero singulari & plurali. Declinandi autem ratio talis est vt nomen quidem ipsum maneat immutatum, articulus verò in fine pofitus (quem vnica littera A in singulari, syllaba verò AC in plurali effici su-