rem. Princeps, ut erat egregiae indolis, er acerrimi iudicii iuvenis, satis gnarus, quot latebras, et quot altos recessus vita hominum habeat, fucatam hanc modestiam coniiciens, necessitati prudenter cessit, exemplum exercitus secutus, in regia urbe me quoque Imperatorem proclamavit. Eo mox Ducibus exercitus stipatus, in triumphum, acclamante toto populo, ducor, ac, interiectis aliquot diebus, diadema capiti more solenni imponitur. Ita e misero naufrago in Monarcham transformatus, ut Quamitas, quos veteris prosapiae regiae amore ac veneratione duci animadverteram, mihi devincirem, ac non publicis magis quam privatis consiliis opes munirem, defuncti Imperatoris filiam in matrimonium adscivi: dicebatur haec Ralac, et erat
- Iam matura viro, iam plenis nubilis annis
Tot tantisque rebus perfunctus, novas meditabar artes, quibus imperium hoc ad eminens et toti orbi subterraneo timendum fastigium, perducerem. In eo mox totus eram, ut devictas nuper gen-
