Pagina:Nicolai Copernici torinensis De revolutionibus orbium coelestium.djvu/398

Fuit in emendando quaedam difficultas

parte ſui orbis ſtella fuerit At in Mercurio cum ſtatuerimus angulum B A G dodrantem unius gradus, & A D ad B G,ut 1oooo ad 131.atq A B C, 13573. & reliquum A E,6827. habebit qui ſub C A D angulus ſcrup. [img] XXXIII E A F autẽ,ſcrup prope LXX.Deſunt igitur illic ſcrup.XII.hic abundant ſcrup. xv attamen hæ differentiæ ſub radἤs Solis ferè abſumūtur,priuſquam conſpectui noſtro emergat Mercurius,quamobrem apparentem ſolummodo eius deuiationẽ ſecuti ſunt priſci, quaſi ſimplicemSi quis nihilominus etiam latentes illos ſub Sole meatus laboris minime pteſus exactã rationẽ ſequi uoluerit.qmodo id fiat hoc modo oſtendemus Id autem exempli gratia in Mercurio,eo q inſigniorē faciat deuiationē quã VenusSit em̃ A B recta linea in ſectiõe cõmunt orbis ſtellæ & ſigniferi, dũ terra quæſita fuerit in apogæo uel perigæo orbis ſtellęPonamus aũt A B lineam abſq diſcrimine part10000 quaſi longitudinem mediã inter maximam minimamq,ut circa obliquationem fecimus. Deſcribatur anutẽ circulus D E F,in C centro,orbi eccentro parallelus ſecundū C B diſtantiam, in quo parallelo ſtella tũc maximam deuiationem facere intelligatur,& ſit dimetiens eius D C F,quam etiã oportebat eſſe ad A B, & ambæ lineæ in eodẽ plano, ad orbem ſtellæ rectoAſſumatur ergo E F circũferẽtia partuerbi gratia,X L V.ad quã ſcrutamur ſtellæ deuiationem, & agãtur perpēdicularcs E G ipſi C F,& ad ſubiectũ orbis planũ E K,G K,cõnexaq H K, cõpleatur parallelogrammũ rectangulum,& cõiungantur A E,A K,E C Cum ergo B C fuerit in Mercurio ſecundum maximam deuiationem part131qualiũ ſit A B, 1oooo, quarũ eſt etiam C E,3573,eſtq triangulũ rectangulū datorũ anguloR, erit etiã latus E G,ſiue K H earundem 2526ſed ablata B H, quæ æqualis eſt ipſi E G,ſiue C G,relinqtur A H,7474Trianguli igit̆ A H K, datorũ laterū rectū H angulum coprehendentiū erit ſubtẽſa A K 7889ſed æqualis ipſi C B,ſiue G H,eſt taliũ 131 Igitur & trian-