Pagina:Nicolai Copernici torinensis De revolutionibus orbium coelestium.djvu/141

Historia observationum comprobantium inaequalem aequinoctiorum conversionumque praecessionem. Cap. II.

PRima igitur LXXVI annorum Calippum periodo, anno ejus 36, qui erat ab excessu Alexandri Magni annus 30, Timochares Alexandrinus, cui primo fixarum loca stellarum curae fuerunt, Spicam quam tenet Virgo prodidit a solstitiali puncto elongatam partibus 82 et triente, cum latitudine Austrina duarum partium: & eam quae in fronte Scorpii è tribus maxime Boream, atque primam in ordine formationis ipsius signi, habuisse latitudinem partis unius & trientis: longitudinem vero 32 partes, ab autumni aequinoctio. Ac rursus eiusdem periodi anno 48, Spicam Virginis longitudine 82 sem. partium, ab aestiva conversione repperit, manente eadem latitudine. Hipparchus autem anno 50 tertiae Callippi periodi, Alexandri vero anno 196, eam quae in Leonis pectore Regulus vocatur, invenit ab aestiva conversione sequentem partibus 29 sem. et triente unius partis. Deinde Menelaus Geometra Romanus anno primo Traiani principis, qui fuit à nativitate Christi 99 a morte Alexandri 422, Spicam Virginis 86 partibus, & quadrante partis a solstitio distantem longitudine prodidit. Illam vero quae in fronte Scorpii part. 36 minus uncia unius ab aequinoctio Autumni. Hos secutus Ptolemaeus secundo, ut dictum est, anno Antonini Pii, qui fuit a morte Alexandri annus 462, Regulum Leonis 32 sem. partes a solstitio, Spicam part. 86 sem. dictam vero in fronte Scorpii, ab aequinoctio Autumni 36 cum triente longitudinis partes obtinuisse cognovit, latitudine nullatenus mutata, quemadmodum supra in expositione Canonica est expressum: Et haec sicuti ab illis prodita sunt, recensuimus. Post multum vero temporis, nempe anno Alexandrini occubitus 1202, Machometi Aracensis observatio successit, cui potissimum fidem licet adhibere, quo anno Regulus sive Basiliscus Leonis, ad 44 gradus et 5 scrupul. a solstitio: atque illa in fronte Scorpii ad 47 partes et 50 scrup.
ab Au-tumni