Quid hodiē faciunt Carolus et Cassius? Herī Carolus ad tēctum Cassī invitātus est. Vesperī per agrum ambulābat. Nūllum equum habēbat. Arcum, dōnum patris, et quattuor sagittās portābat quod māne cum Cassiō per silvam īre et multa animālia capere cupiēbat. Māne puerī sunt laetī. Māne omnēs rēs sunt parātae. Cassius equum nigrum et carrum habet. In carrō multae rēs portantur. Sagittae, frūmentum, arcūs, cēna puerōrum sunt in carrō. Iacula nōn portant, quod nunc sagittāriī, nōn mīlitēs, sunt.
“Valēte,” inquit māter.
“Valē,” inquiunt puerī quī nunc in carrō sunt. Equus niger, cuius nōmen est “Pulcher,” validus est. Per agrōs in viīs lātīs properat. Ā dextrā et ā sinistrā omnēs rēs puerīs sunt grātae. Subitō equus ē viā currit.
“Pulcher aliquid videt et timet,” inquit Cassius. “Quid est?”
Tum trāns viam prīmum parvum animal currit. Carrum et equum videt et timet et per agrum properat. Mox secundum et tertium animal trāns viam ante equum currunt.
Nunc equus in viā nōn fortiter currit quod tria animālia timet. In mediā viā stat et currere nōn cupit. Puerī nōn timent et “Properā, Pulcher,” inquiunt. “Nūllum est perīculum. Es tūtus.” Ubi animālia nōn videntur, Pulcher bene currit.
Post ūnam hōram prope puerōs est aedificium. “Habitatne aliquis ibi?” inquit Carolus ubi ad aedificium venit.
“Numquam ibi virōs et fēminās vīdī,” respondet Cassius. Ubi in tēctum puerī veniunt, omnia spectant. Hīc est mēnsa. In illō locō est pictūra mīlitis quī in capite galeam habet. Scūtum et iaculum et gladium habet. Hic aliquis habitāvit. Diū
