Pagina:Marcus Terentius Varro - De Lingua Latina - ex Typographeo Adami Sartorii - 1605.djvu/167

161

SEPTIMVS.

scribent, dicent, quod Pœnicum sit, singulis casibus: ideo eas litteras Græcas nominari: sic Græci nostra senis casibus, non quinis dicere debebant: quod cùm non faciunt, non est analogia. Quæ si esset, negant vllum casum duobus modis debuisse dici, quod sit contra. Nam sine reprehensione vulgo alij dicunt in singulari hac oui, & aui: alij hac oue, & aue: in multitudinis, hæ puppeis, resteis, & hæ puppes, restes. Item, quod in patrico casu hoc genus dispariliter dicatur ciuitatum, parentum, ciuitatium, parẽtium: in accusandi hos mõteis, fonteis, hos montes, fontes. Item cùm si sit analogia, debeant à similibus verbis similiter declinatis similia fieri, & id non fieri ostendi possit: despiciendam esse eam rationem. Atqui ostenditur: nam quid potest similius esse, quàm mens, dens, gens? cùm horum casus patricus, & accusandi in multitudine sint dispariles: nam à primo fit gentium, & genteis, vtrobiq; vt sit I: à secundo mentium, & mentes, vt in priore solo sit I: à tertio dentum, & dentes, vt in neutro sit I. Sic item, quoniã simile est recto casu sciurus, lupus, lepus, rogant, cur non dicant proportione item sciuro, lupo, lepo? Si respondent similia non esse, quòd ea vocemus dissimiliter

sciu-

L