Pagina:Malleus maleficarum (ed. II) - Facsimile 00057.svg

  

peccandi ex ſe ipſo ſuſciꝑet q ⁊ fecit vbi eo equalis ee voluit. q eſt intelligenduʒ non mpliciter ⁊ irecte nec indirecte. ſed ſolum m q͛d. ⁊ hoc eclarat᷑ ter auctoꝛitatē Eſaie. xiiij. Jn celū aſcendā ⁊ milis ero altimo. nō e mpliciter ⁊ irecte. qꝛ c habuiet in​tellectū ligatū ⁊ erroneū aetendo aliq͛d q bi erat impobile. Cognouit e ſe ee cre​aturam ⁊ a eo creatū. ⁊ ideo equalē fieri crca​toꝛi cognouit hoc bi ee impobile. Nec etiā indirecte qꝛ cū totū bonū angeli ⁊ creatu­re ē in hoc  eo ſubeſt. cut tota claritas ae​ris eſt ī hoc  ſubijcit᷑ radijs ſolis. ideo hoc ab angelo nō potuit aeti. qꝛ aetijet ↄtra bonū nature ſed aetijt ei equalitatē nō ab​ſolute ſed ſcm q͛d. hoc c ē. cū eus habet ꝑ naturā ſuā uo. beatitudinem ⁊ bonitatem ⁊ aliud ⁊  ab io omnis creature beatitudo ⁊ bonitas tranſfundit᷑. vidēs āgelus ignita­tem nature ſue qua creaturis cūctis emine­bat voluit ⁊ aetijt a ſe ī oīa inferioꝛa beati­tudinē ⁊ bonitatē eriuari. ⁊ hoc ꝑ ſua natu­ralia ita  ie pꝛimo illa ex natura haberet ⁊ c alie creature ex nobilitate ſue nature acci­perent. Et qꝛ etiā illa aetijt a eo ⁊ ſub eo volens ee ūmō iſta haberet ideo nec etiam qᷓntū ad modū habendi eo equiꝑari voluit. ſed tantūmō m q͛d. Nota inſuꝑ  quia ſuū ederiū attētauit vt ad actū ꝑduceret. ideo ſubito ſuū ederiū alijs expoſuit. Et qꝛ ſu​bito etiā fuit alioꝝ āgeloꝝ vio ederij ⁊ cō​ſenſus ꝑuerſus ſui ederij. Jdeo peccatum pꝛimi angeli alioꝝ peccata excet ⁊ pꝛecet quātitate culpe ⁊ cauſalitate. nō t uratōne. ita  illud. Apoca. xij. Draco e celo cadens traxit terciā ꝑtem ſtellaꝝ. Et in figura leuia­than habet᷑. Je ē rex ſuꝑ oes filios ſuper­bie ⁊ rex. m pħm. v. metha. ꝛ pꝛincipiū in­quātum mouet ꝑ ſuā volūtatem ⁊ imperiū ​bi ſubiectos. Jdeo ⁊ ſuū peccatū alioꝝ occa­o peccandi fuit. ita  ie pꝛimus a nullo ex​trinſeco temptatus alios extrinſece tempta­uit. Et q͛dem q ictū ē  inſtantenea oꝑatō in oib illis fuit exemplificat᷑ hoc ex ſenbi​libus. Nā mul tꝑe ſunt illuminatio aeris. vio coloꝛis. ⁊ iſcretio rei viſe. Hec ad lon­gum poſui vt ↄderando tam ſtupendā per­mionē iuinā ſuper nobilimas creatu­ras ter vnū ūtaxat peccatū ābitōnis quō nō ꝑticulares ꝑmiones ſuꝑ maleficoꝝ ope​ra ter maioꝛa pctā ᷓtum ad aliquas cir­cūſtantias admittet. Naʒ maleficoꝝ peccata in varijs circūſtantijs pct angeli ⁊ pꝛimoꝝ parentū excedūt vt iam in ſecūda ſtione pa​tebit. Sed ⁊ hoc  ꝓuidentia ei iuſte ꝑmi­t pꝛimū hoīem temptari ⁊ peccare ex his  icta ſunt e tranſgreoꝛib āgelis ſatis pa­tere pōt. Sicut e ad eundē finē homo ⁊ an­gelus creati fuerūt ⁊ ī libertate arbitrij relicti Jdeo vt beatitudinis miū nō abſ merito perciperēt ideo cut āgelus a caſu nō fuit ­ſeruatus vt poteſtas peccandi ex vno. ⁊ ptās gratie ↄfirmatōnis ex altero ad ecoꝛem vni​uer pateſceret. ita ⁊ circa hoīem ſeruari opoꝛ​tuit. U ⁊. ſ. Tho. in. ij. i. xxiij. arti. ij. Jllud ex quo eus aaret laudabilis nō ebet pe­nitus impediri. ſed in peccatis etiā eus ap­paret laudabilis cū ꝑ miſericoꝛdiā parcit ⁊ ꝑ iuſticiā punit. v nō ebuit peccatū impedi­re. tantūmodo bꝛeuiter ⁊ recapitulādo ad ꝓ­potum redeamus icamus. Ꝙ iuſta ei ꝓ­uidentia homo in his ꝑmius eſt multis rō­nibus. Pꝛima vt oſtendatur ei potentia qui ſolus inuertibilis ē omnis aūt creatura mu­tabilis. Secūda aūt rō vt eclaret᷑ ei ſapien​tia  ex malo ſcit elicere bonū. q non potuit fieri ni eus creaturam peccare permiet Tercia vt manifeſtet᷑ ei clementia. in qᷓ xs ꝑ moꝛtē ſuā hominē ꝑditū liberauit. Quar­ta vt oſtendatur ei iuſticia  nō ſoluʒ reddit bonis pꝛemia ſed ⁊ malis ſulicia. Quinta vt homo nō t peioꝛis conditionis ᷓ alie cre​ature quas omnes c eꝰ adminiſtrat vt eas agere ꝛijs motibus nat. Unde ⁊ hominē pꝛopꝛio arbitrio relinquere ebuit. Sexta ē laus hūana laus e viri iuſti  potuit ⁊ nō eſt tranſgreus. Septima eſt ecoꝛ vniuer. quia cut triplex maluʒ culpe pene ⁊ amni inuenitur ita ex ooto triplex bonū. ſ. ho­neſtū bonū electabile ⁊ vtile. ecoꝛat᷑. Nam culpa ecoꝛat᷑ honeſtas. ꝑ penā electabili­tas. ꝑ amnū ſumma vtilitas. Et ꝑ hec patet reſpono ad argumenta.

Solutiones argumentoꝝ.
NAm ad pꝛimū vbi icit᷑ aerere  ia​bolo ꝑmittat᷑ ptās nocēdi homīb t hereticū. Ootū potius patʒ. qꝛ ­cut aerere  eus nō ꝑmittat hoīem ex liber​tate arbitrij peccare q vult ē hereticū. ita aſ­ſerere  eus pct imittat inultū. hoc autē fit ꝑ ptātem nocēdi hoīb in vindictā maloꝝ ⁊ ad ecoꝛē vniuer. iuxta illud Auguſ. in li. ſoliloq͛oꝛū. Juſti e ⁊ ita ē vt nūᷓ edecꝰ culpe t ne ecoꝛe vindicte. Pꝛobatio eni​ argumēti nō valet e ſapiente ꝓuiſoꝛe qui excludit efectū ⁊ malū qᷓntū pōt. qꝛ aliud eſt e eo q͛ habʒ curā ꝑticularē ⁊ e ꝓuiſoꝛe vni­uerſali. Nam pꝛimꝰ ex malo nō t elicere bo​nū cut vniuerſalis ꝓuiſoꝛ facit vt ꝑ ceden​tia patuit. Ad ſecundū patuit  tam potētia

e f iij