Pagina:Malleus maleficarum (ed. II) - Facsimile 00043.svg

  

immediate agere in aīam ſed mediantib fan​taſmatib. Jtem qꝛ nihil amatur ni cogni­tum. entur exempla ad placituʒ e auro q amat auarus qꝛ intelligit eius virtutem ⁊c̈. Jdeo obtenebꝛato intellectu obtenebꝛat᷑ ⁊ vo​luntas in ſuis affectōnib. Hec aūt t facere emon ⁊ abſ malefica et cū malefica: imo et accidere pt ex ſola īcautela oculoꝝ. et e n​gulis trademus exempla. Nam vt Jaco. i. i​citur. Unuſquiſ tentatur a ↄcupiſcētia ſua abſtractus ⁊ illectus. Deinde ↄcupiſcētia cū ↄceꝑit parit peccatū: pcc̄m vero cū ↄſumma­tum fuerit generat moꝛtē. Sic ſychem cū vi­diet Dinam exeuntē ad videndū mulieres regionis adamauit eam et rapuit ⁊ oꝛmiuit cū illa et ↄglutinata eſt aīa eius cū ea. Gene. xxxiiij. et m glo. Jnfirme aīe c accidit q poſtpotis ꝛijs vt ina aliena negocia cu­rat ſeducit᷑ ↄſuetudine et fit vna vnitate ſen­ſus cū illicitꝭ. De ſco  etiā abſ maleficis oꝛiat᷑ interdū ex tentatōe emonū pꝛincipa­liter c eclarat᷑. Nam amon ſoꝛoꝛē ſuā tha­mar ſpeciomā adamauit et eꝑierat in ea valde ita vt ter eius amoꝛē egrotaret. ij. Re​gum. xiij. Nō enī in tantū facinus ſtupꝛi q͛s ꝓliret ni in toto coꝛruptꝰ ⁊ a iabolo gra­uiter tentatus. Unde glo. ibidē. Hoc monet nos et ideo eus ꝑmit vt ſemper caute aga​mus ne vicia in nobis ominent᷑ ⁊ pꝛinceps peccati qui falſam pacē ꝑiclitantib ſpondet: nos ꝑatos inueniens impꝛouiſe trucidet De hoc ſco genere amoꝛis refertus eſt liber ſan​ctoꝝ patrū qui refert  licet omnē tentatōeʒ carnalis ↄcupiſcētie bi ſubtraxient t vl­tra ᷓ credi t tentabant᷑ aliq̊tiens amoꝛe mu​lierum. U et. ij. Coꝛintħ. xij. apꝉs icit. Da​tus eſt mihi ſtimulus carnis mee angelus ſa​thane qui me colaphiſet. vbi glo. Tentando ꝑ libidinē atus eſt mihi. Tentatio autē cui nō ↄſentitur nō eſt peccatū ſed materia exercē​de virtutis. et hoc intelligit᷑ e tentatōne que ab hoſte nō a carne que ſꝑ eſt ad minus pec­catum veniale etiā ei non ↄſentiat᷑. Poterit dicatoꝛ aliqua exempla educere  placue­rit. De tercio  amoꝛ hereos ꝓueniat ex ma­leficijs emonū iſcuuʒ eſt ſupꝛa. et e hac loquimur tentatōne. Et  quis iceret quō poet iſcerni  nō ex iabolo ſʒ ſolū ex ma​leficio talis amoꝛ inoꝛdinatus ꝓcedit. Dicē­dum  ex multis. Pꝛimo  taliter tentatus pulcrā et honeſtā habeat vxoꝛē et ootum ↄſtat e altera ⁊c̈. Sco  iudiciū rōnis om​nino ligatur  nullis plagis ſeu verbis aut factis aut etiā ↄfuonib ad eſtendū ab ea induci valeat. Et tercio potime q ſe ↄtine​re non t quin interdū inopinate ſe etiā ꝑ lon​gum ſpaciū nō obſtante aſperitate itineris ꝓ​ut ex taliū ↄfeone quiſ ſentire t ſe tranſ­ferre habeant ue e ie ue e nocte. Nam cut icit Criſoſto. ſuꝑ Mattħ. xx. e ana quā chꝛiſtus equitauit.  cū emon volun­tatem hoīs pcc̄o podet qua ad libitū tra­hit quo placet. exemplū ans e naui in ma­ri perdito gubernaculo  ad libitū venti ꝓij​citur. et cut qui equo potenter indet et rex tyranni hs poeonē. Quarto iſcernitur in eo  inopinate ⁊ ſubito vehunt᷑ et immu­tantur interdū vt nihil eis obſtare pot. Eli​citur etiā ex iius perſone infamia. et anteᷓ ad vlterioꝛē queſtionē e maleficijs circa po​tentiam generatiuā ꝓcedamus  etiā annexa eſt: pꝛimo ſoluenda ſunt argumenta

Sequunt᷑ ſolutōes argumentoꝝ.
AD argumenta aūt rdendo. Ad pꝛi­mum  voluntas hoīs regat᷑ a eo: cut intellectus ab angelo bono. Pa​tet ſolutio. Jntellectus enī cut tmodo il­luſtratur ab angelo bono ad cognitōeʒ veri. U ſequitur amoꝛ boni. qꝛ verū et ens ↄuer​tuntur. ita etiā intellectus t a malo obtene­bꝛari in cognitionē veri aarentis. et hoc ꝑ ↄfuonē ſpecieꝝ pꝛincipijs ſentiuis. i. vir­tutibus ⁊ potentijs ſentiuis interioꝛib re­pꝛeſentatis. v ſequit᷑ amoꝛ inoꝛdinatus ap­parentis boni puta coꝛꝑalis electatōis quā etiā tales querūt. Ad ſecundū argumentū  intra coꝛꝑa nō pt ee illa immutando. par­tim eſt verū partim nō. et hoc quo ad triplicē immutationē. Nō enī pount illa immutare quantū ad eductōʒ alicuius foꝛme ue ſub­ſtantialis ue accidentalis: que etiā potius i​cenda eſt ꝓductio ᷓ immutatio ne admini­culo alicuius alterius agentis aut etiam ne iuina ꝑmione. Si aūt loquamur e im­mutatione qualificatiua vt e ſanitate ⁊ in­firmitate c vt ex cedentib patʒ pt varias infirmitates etiā vſ ad ligamen rōnis im­mittere. et c odiū et amoꝛē inoꝛdinatū ꝓcu­rare. Poteſt etiā addi tercia immutatio  fit q angelus bonus vel malus illabit᷑ coꝛꝑi ​cut icimus  eus tmodo illabitur aīe. id eſt eentie aīe. Sed vbi icimus  ange­lus illabit᷑ coꝛꝑi cipue malus vt in obſes ibi nō illabit᷑ infra terminos eentie coꝛꝑis. qꝛ c ille ſolūmodo qui at ee ſcʒ eus crea​toꝛ illabi t: et ↄtinet᷑ tanᷓ qui habet intrinſe​cam operatōeʒ aīe. Dicit᷑ t illabi coꝛpoꝛi q aliquid oꝑatur circa coꝛpus. quia ibi eſt vbi operat᷑. vt icit Da. et tūc operat᷑ infra ter­minos coꝛꝑalis quātitatis ⁊ infra terminos

 ij