Pagina:MAXEY, Mima; FAY, Marjorie - A New Latin Primer (1933).pdf/63

LESSON XXVI

Hert sōlus in nāviculā meā in fūmine eram. Māne ubi lūx nōn iam erat obscūra domum relīqui et ad rīpam flūminis properāvi. Hīc nāviculam parvam angustamque vīdi. Diēs erat pulcher. Nallae nūbēs erant in caelō. Avēs laetae ē somnō excitātae in arboribus sedēbant. Undique erant collēs. In summis collibus erant agricolae. Iam labōrābant. Diū silēbam. Dē nātūrā locī putābam. Collēs, arborēs, caelum quoque silēbant, sed avēs nōn silēbant. In arboribus avēs audiēbam. Itaque laetus eram. Aliae tēcta sua aedificābant, aliae cibum dēsīderābant, aliae ubi appropinquāvi per caelum pro- perābant. Inter colles, per silvās in nāviculā Ivi. Posteā corpus meum erat defessum et cibum cupivī. Prope rīpam saxum magnum vīdi. Ibi sēdi et diū quiētem cēpī. Tum in fūmine natāvī. Ubi natāre nōn iam cupīvi, in nāviculā meā sēdi. Subitō post lignum tergum hominis vīdi. Sine morā rīpae appropinquāvi et ibi agricolam vidi. Dēfessus erat et quiētem capere cupivit. "Salvē,” dixī. "Salvē,” respondit agricola. "Cuius ager est hic?” rogāvĨ. "Meus ager est,” respondit vir. Tum dē agrīs, dē nātūrā eius locī, dē collibus cārīs suīs nārrāvit. Haec erat eius fābula: "Ubi parvus puer eram, pater meus māterque in carrō per agrōs lbant. Ilis temporibus nōn erat facile trāns terram, Americam, Ire quod multa erant perīcula. Equī erant tardi et saepe necesse erat diū in īnō locō manēre, ubi aut viri dēfessi aut fēminae aegrae erant. Interdum paucōs diēs nūllum cibum habēbant. Tum vīta eōrum nōn erat grāta incolis. Si lūmina erant magna, necesse erat diū in rīpā manēre.