Pagina:Logonomia anglica qua gentis sermo facilius addiscitur.djvu/168

Haec pagina emendata est
141
Chap. 17.

homoioteleuta, nihil à vulgatißimis cuiuſuis poetæ differre videbuntur.

Tel ðem, ðat piti or per𝑣erſli skorn
Pür Inglish poeſi, az ðe ſlä𝑣 tu rjm;

Yü ar ðöz lofti numberz

ðat re𝑣j𝑣
Camp.
which adorn
Rythm.
Trjumfs of prinſez, and

ſtern traᵹedjz;
Camp.
ðeir happi tjm;
Rythm.

And lërn hensfürth t'attend ðöz happi ſprjts

Wüz bounding fvri, heiħt, & waiħt

afekts.
Camp.
deljts.
Rythm.

Aſiſt ðeir läborz, and ſit klös tu ðem,
Ne𝑣er tu part awai til for dezart,

Ðeir brouz with grët Apolöz baiz

ar hid,
C.
yi hem,
R.

Whü firſt tauħt numerus akſents praiz'd bj art:
Hi'l turn hiz glörj from ðe ſunni kljmz,

Ðe

north-bred wits alön tu

patronjz.
C.
Tu
ſing in rjmz.
R.

Numeros eoſdem vides, eoſdem pedes. At odioſa ſunt (inquis) perpetua homoioteleuta: minuunt enim ſermonis maieſtatem, & in ſcená maxime, vni feuera tragœdia intumeſcit. Huic autem malo ſatis conſultum eſt à noſtris poetis, vbi manente numero neglectus eſt rythmus; niſi quod ad ſtilum tragicum molliendum, in fine longioris ſermonis ſonus ſimilis reperitur. Fateor, licenter nimium fabularum ſcriptores abuſos eſſe numeris, in comœdiá ſæpius neglexiſſe : quod quidem poetæmagis exiſitmo indecorum, quàm ſi actores in ſcenam ſine togâ, ſine pallio produceret. Et quia hic honos vbique eſt habitus poeſi noſtræ vt in ſimiles ſonos exeat : licebit poetæ eos non negligere quidem; ſed ita temperare, vt ſcriptoris induſtria laudem,

&
S 3