videre aut nosse, illum non rite festum celebrasse, eique spem non esse participationis futurorum in terra benedicta gaudiorum festalium. Dolendum est, Christianos nostros festis suis Judæos in comessationibus & compotationibus ita imitari, adeoque nec diei sacro-sanctæ cœnæ parcere, quod tamen Judæi faciunt, cum tamen ista Judæorum cœna umbra saltem Christianorum sacro-sanctæ cœnæ fuerit.
Finis ceremoniarum & rituum Paschalium.
DE REDEMPTIONE PRIMOGENITORUM
Primitus convivium apparatur magnificum, ad quod propinquorum amicorumque optimi invitantur. Omnibus igitur jam paratis com invitati convenerunt, convivæ ordine collocantur, doctiores Rabbini senioresque primo; Sacerdos verò, cui infans offerendus & à quo redimendus est, supremo loco; deinde gutturnium cum aquâ & maluvium una cum mantili affertur; unde se seriatim lavant. Tum Pater-familias panem ambabus sumptum manibus agitat benedictione sic pronunciata:
Benedictus sis tu, Domine Deus noster, Rex seculi producens panem de terra.
His dictis Pater-familias mensâ surgit atque filiolum suum primogenitum ad Sacerdotem defert sic inquiens:
Hic filius meus est primogenitus, qui est apertio vulvæ matris suæ, & (Deus) Sanctus (benedictus sit ille) præcepit redimere eum, sicuti scriptura dicit: Num. 18:16. Et redimendos ejus à filio unius mensis redimos, in æstimatione argenti quinque siclorum, juxta siclum sanctitatis, viginti gera conficit. Et dicitur quoqu Exod.