Alexander putavit, se bene opinionem Hipparchi de acceleratione
motus naturalis in fine confutasse, postquam in contrarium adduxit
motum naturalem cui non praecessit violentus: sed certe etiam
Hipparchus non animadvertit, quomodo motum omnem naturalem
praecesserit violentus, ut declaravimus.
Repraehendenda est falsa illa opinio eorum qui dicunt, lapillo in
aquam proiecto moveri postea per se aquam in girum.
Burleus, super tex. 76, 8 Phys., et Contarenus, 1 lib. De elementis,
tribuunt causam accelerationis motus naturalis in fine, aëris partibus,
tum praecedentibus tum subsequentibus.
Vide Aristotelem, 1 Caeli t. 88, ubi dicit, naturalis motus semper augeri velocitatem, et, si in infinitum moveretur, infinite quoque augeretur velocitas.
Vide et t. 89, ubi dicit, maiorem terram citius ferri minore, nec motum naturalem accelerari ob extrusionem aëris: nam sic maior terra tardius moveretur quam parva, quia difficilius extruderetur; nec in motu acceleraretur, quia motus esset violentus, qui remittitur.
Benedictus Pererius, in lib. 14 cap. 3 prope finem, ita scribit: Nec dubitanter dixerim, si spacium aëris, per quod saxum fertur deorsum, esset infinitum, eius saxi motum semper celeriorem et vehementiorem fore, nec ullam tamen eius ponderi factum iri accessionem. Animadverte autem Pererii in sequentibus verbis errorem. Dicit enim: Non recte concludit Aristoteles, Quia in motu naturali crescit velocitas, etiam in mobili crescere debere gravitatem, nam si lapis moveatur per spacium aliquod, priori parte densius atque crassius, posteriori autem tenuius et rarius, procul dubio motus erit velocior in fine, idque accidet non propter incrementum gravitatis.
Levia non velocius moventur a maiori vi. Sicut palea vel stuppa
non calefit plus a maximo et vehementissimo igne, quia non expectat
tantum calorem, sed prius a minori comburitur, sic levia non
resistunt donec in eis imprimatur magna vis, sed antea moventur.
3-4. Hipparcus — 6-7. in aqua — 7. posta per se aqua — 20. esse —
