ut Hungariâ superiore perduelles omnino extirparet, Mungactium Æneae Caprarae vi et armis capiendum mandavit. Æneas Caprara incendiariis tormentis urbem oppugnare jussus:
Caraphaeus eum ab incoepto dehortatur.
Una ratio urbe potiundi, acribus stativis ac diuturnis.Sed Caraphaeus eum per literas[1] ab incoepto dehortabatur; quod munimentum ita esset, ut supra descripsimus, constitutum, ut incendiaria oppugnatione ad deditionem difficile cogeretur; ac, praeterquam si stativis et acribus et diuturnis ad omnium rerum angustias redigeretur, nulla ratione alia capi posse. Caprara Caraphaei rationes agnoscebat quidem; sed[2] Cur incendiaria oppugnatio a Caprara pertanta.velle periculum facere, an quis praeter spem opinionemque daretur casus, qui ejus deditionem aperiret. Jam expeditionem institutam; Caesarem Aulamque universam id cupere; fortunam quandoque tentandam; adversum casum magni Galliae Regis auctoritate excusari: nam neque Lucemburgum, aliaeque Belgii urbes, neque Genuam incendiariis Gallorum oppugnationibus cessisse; et tamen inde Gallicis armis nihil quidquam imminutam esse dignitatem. Itaque mense martio ineunte eam urbem oppugnare occepit; Ragoctia pilae ictus prope adfuit ab exitio.
Inrita oppugnatio.et pilae ignitae ictu ipsam Ragoctiam Principem pene perdidit; crebris tormentorum ictibus patentem in muro ad impetum faciendum munivit viam: sed quia altam fossam aquis undantem superare non potuit, eventi adversitas Caraphaei consilium comprobavit: Ragoctia virtutis ergo a Turcarum Imperatore regia veste donatur.et Ragoctia a Mehmede Turcarum Imperatore per Ablegatos virtutis constantiaeque laudata, et splendida ac decora veste donata est.
Et minax.
Ut perfert obsidionem?
Ragoctia pervicax,
Quid cura id munimentum custodiat?nam Mungactiense praesidium quinque Comitatibus tributa indicebat; et aliis longe lateque, nisi a suis partibus stetissent, Germano milite vix hybernis deducto, omnia belli exitia minitabatur; aestate depopulabatur circumsita, qua praeda obsessas hyemes perferebat: Ragoctia pervicax ingenio foemina unis nobilibus, qui supra perduellium conscientiam, prava ingenuorum fide obfirmatis ejus tutelam permittebat; nec ex iis nisi fidissimos
