xxxxiii
respondent, ostendentque Germanos nescire senarios scandere, ut Erasmus nescivit et Scaliger nescivit:
Cistell. 1, 1,12: Accepisti apud te, ut semper meminerimus
scanditur autem: Accép | ’st apid | t'ut sém | per mé | miné | rimus — i non est longum.
Miles, 3, 2, 48 Ne dixteritis huic obsecro vostram fidem
scanditur vero: nedi | xerf(ts) hujc 6bl secrò | vostràm | fidém — ì est longum positione.
Verbum ipsum dixreritis est Paon Primus, i. e., li-la-la-la, atque 7 paenultimum non est longum, sed fit positione, quia omnes alii pedes obteruntur, ac finis tantum prodire debet iambus. Ex his, nisi Ger- mani derideri velint, frustra scribillabant Coniugatio- nes novas, lesuita enim Emmanuel Alvarus ante plura saecula eruit regulam:
“ri Coniunctivum possunt variare poeta” ut Ovidius: “Accepisse simul vitam dederttis in unda”’
at hac licentia poetica est, non nova grammatica.?
2. Priscianus Cesareensis, Grammaticus Romanus V-ti sseculi tractat etiam rem libello speciali, De Versibus Comicis. Pulchre in eo ostendit Plautum in prologis trimetris probis uti, v» c. Truculentue,
