xxxiv
su quam nostrum quum, legitur, inde autem per Livium Andronicum, Cn. Nevium, Q Ennium, Mar- cum Attium Plautum, P. Terentium Afrum, M. Pacuvium, L. Attium, omnesque alios auctores, inte- gram, reperimus, preter accusativum generis mascu- lini. Verumtamen et ego, et Germani, consentimus accusativum prasentem, quem, ex Tertia accersitum peregrinum esse, siquidem eum, ipsum, illum vide- mus in reliquis, necesse est itaque accusativum pri- mavum atque originarium quom fuisse.! Quod 0 loco u scriebebant magistri sub Tiberio, Caligula et Clau- dio Imperatoribus, ille ipse Fabius, eodem loco, con- firmat: “Nostri preceptores,” inquit ceruom seruom- que, « et o litteris scripserunt — — nunc (sub Vespa- siano) u gemina scribuntur.” Fuit itaque declinatio eorum hunc in modum:
Nom. qui, qua, quod, Gen. quoius
Dat. quoi
Acc. quom, quam, quod, Abl. quo, qua, quo.
1. Corssen Kritische Beitraege, p. 292, und Bticheler, Decl. p. 26 nehmen es ftir Endung des Accusativ in Masculinum, &c., Die Syntax von Quom und die Entwickelung der relativen Tem- pora, Edward Lubbert, Breslau, 1870. �
