CAPUT XXIX. Macula Nigra iterum. x
ONCILIVM piratarum per aliquod tem- pus duravit, quo finito, unus eorum iterum intravit casam, eadem repetita
salutatione, que mihi quidem ironiam sapere videba- tur, petivitque ut sibi torre uti liceret. Silver ei bre- viter concessit, quo facto, emissarius iste iterum re- cessit, nobis duobus in tenebris relictis.
“Mi Iacobelle,” fatur denique Silver, qui iam amicum se gerebat amicaque voce loquebatur, “auram exoriri persentisco.”
Interim ego ad proximum foramen iaculatorium me vertens, foras spectabam. Titiones magni ignis iam fere ad extrema fuerunt combusti, ac modo iam ultimis fiammulis ardebant, nullo fere lumine diffuso, ut iam intelligerem, cur coniurati facula indigerent. Circiter ad dimidium itineris deorsum in declivi ad vallum stabant hi conglobati; unus lumen tenebat; alter genibus innitebatur eorum in medio, vidique eius in manu cultrum nudum variis coloribus fulgen- tem lumine facula. Cateri omnes aliquantum pro- �
