xxxiii
per g ac duas sequentes u u scriberent. Et quotidie non cotidie, ut sit quot diebus.”
L. CaciLius VINDEX (ex Cassiodoro): ‘‘Cum prepositio per c scribenda est; guum adverbium temporis, quod significat quando, per q scribendum est distinctionis causa, ut apud Ennium, Cin legio- nibus quum proficiscitur induperator.’ ”
CURTIUS VALERIANUS: ‘Cum quando prepositio erit, per c scribi debet, ut est illud, ‘Divisum imperium cum Iove Caesar habet.” Quum autem adverbium est, et per gscribendum. Veteres enim quando ‘quum’ dixerunt, ut est: ‘Quum navis ex Asia venerit?””
FLAvIUS CAPER: “Si prepositio erit, cum per c scribendum; vel adverbium temporis, aut causale, per gd.
VeLius Loncus: “Q — ab antiquis maxime ob- servata quoties pro adverbio temporis scribebant qg littera utebantur; pro preepositione c ponebant; Sinn enim est ‘Quum subito assurgens aliud ‘cum
uctu.? ”
Verum hec precipiunt tantum, explicant nihil. At in M. Fab. Quintiliano duas offendimus sententias ex quibus clara fiunt omnia.
a. Lib. I., Cap. VII: “Illud nunc melius, quod cui, tribus quas proposui litteris enotamus; in quo, pueris nobis, ad pinguem sane sonum qu et oi ute- batur, tantum ut ab illo ‘qui’ distingueretur.”” Hinc manifestum fit declinationem qui, qu, quod eam, quam in epitaphio L. Cornelii Scipionis Barbati (298), ubi quoius legitur, et in decreto Consulum con- tra Bacchanalia (186), ubi quom, non tamen alio sen- �
