xxiii
». Satyra non significat farraginem miscellaneam quarumlibet rerum, sed carmen ludicrum, iocosunì, derisorium, sepe acerbum, nec raro obscenum, ut sunt etiam Q. Horatii Flacci. Nam si esset farrago, miscella, ut sunt omnia carmina, epistole in prosa, omnes fabul, historia, omnia omnino scripta huma- na, certissime verum esset Iuvenalis (Sat. 1, 30) di- ctum, “Difficile est satyram non scribere.”
c. Q. Horatius Flaccus ipse sic scribit (1. Sat 1, 3255):
“Neque enim concludere versum Dixeris esse satis; neque siquis scribat uti nos Sermoni propiora, putes hunc esse poetam”
ita quidem ut interpretes etiam hodie dubitent eius scripta in hoc genere satyras appellare, sed malunt, ipso se duce Sermones vocare. quum itaque est seria Sermones, faceta, probrosa, iocosa, obsccena autem Satyras vocare.
d. Satyri fuerunt nauta Greci, qui quoniam post diuturnas navigationes, iuvenes, absque societate muliebri, lascivia prope al vesaniam concitati, quum in patriam redivissent, impetum promiscuum in ma- res aeque atque in foemellas intentarunt. Prohinc ut obscceni hirci a pictoribus sculptoribusque repreesen- tabantur, denique etiam in scoeenam inducti sunt. Annon Flaccus ipse de ludis satyricis scribens (in Ar- �
