Magister. Nunc oportet nos recitare. Aperite libros. [Marcus ludit.] O pessime, abominande, sceleratissime, ludis. Cape caput tu, et, tu, pedes tene. Nunc in umeros eum tollite, dum ego virgis caedo.
Marcus. O magister, parce, parce! tergum meum, quantum dolet! O! O!
Magister. Nunc sede, et noli iterum ludere dum ego doceo.
Marcus. Nonne audis sonum, magister? Ianuam pulsat advena.
Magister. Audio. Ianuam aperi, Marce.
Marcus ianuam aperit. Physiognomon intrat.
Physiognomon. Salve, magister. Salvete, discipuli. Ego sum physiognomon.
Magister. Salve, tu quoque, o physiognomon. Sed cur ad nos venis?
Physiognomon. Licetne mihi capita puerorum pertractare et mores naturamque cuiusque exponere?
Magister. Licet tibi hoc facere, si potes. Surgite, pueri, et ad physiognomonem venite.
[Physiognomon Decimi caput pertractat.]
Physiognomon. Tumorem magnum sentio. Tu es puer sapiens, immo vero sapientissimus.
Decimus. [Marco in aurem dicit]. Pater mihi hunc tumorem calceo suo fecit.
Physiognomon. Nunc tu veni. [Digito Marcum demonstrat.] Quid est tibi nomen?
Marcus. Marcus est mihi nomen.
[Physiognomon caput Marci pertractat.]
Physiognomon. Tres habes magnos tumores; unum a dextra, a sinistra duos. Omnium sapientissimus es.
Marcus. [Submissa voce.] Tumores in capite sunt, quia heri ad terram cecidi.
