— 45 —
mihi, iuvenes: nam longa vita nobis magistra est
et rerum experientia plus sapere docuit. Neque
enim latebant heri me tuae artes, Nicolae, cum vates
nostros non solum reprehendebas, sed etiam
acrimonia quadam in illos invehebare. [c 1] Putasti enim
me argutiis tuis commotum ad laudes illorum
virorum statim prosilire, idque cum hoc Leonardo,
opinor, [c 2] comunicaras, qui iamdudum [c 3] non
desinit a me petere, ut laudes illorum litteris
mandem. Quod etsi ego facere cupio et Leonardo
morem gerere, quoniam et ipse quotidie pro nobis [c 4]
labores suscipit e graeco in latinum sermonem [c 5]
transferendo; tamen nollem, mi Nicolae, tuis
fraudibus impulsus videri. Itaque cum mihi placuerit,
laudes istorum hominum absolvam: [1] hodie vero
id non faciam, ne tuae artes id quod volunt
consequantur.
Tunc Robertus: Ego vero, inquit, Coluci, quoniam hic in meo regno estis, nunquam permittam [c 6] vos abire, nisi prius ad illa crimina fuerit responsum. Et Nicolaus arridens: Age, inquit, Roberte; quoniam [c 7] artes nostrae parum processere, vi ag-
- ↑ acr. quadam insultabas BD.
- ↑ idque cum hoc, opinor, Leonardo BD.
- ↑ qui dudum B.
- ↑ pro nobis quotidie B.
- ↑ e graeco sermone in latinum transf. BDE.
- ↑ sinam D.
- ↑ postquam DE.
- ↑ Il Mehus V. A. T. pag. CCXXVIII pubbl. da qui iamdudum fino ad absolvam.
