— 9 —
re[c 1] secum illa die verba facere vellem,[c 2] in
itinere ipso providebam. Habitabat enim ille trans
Arnum,[c 3][1] ut scitis: ego mihi flumen ipsum
signum et monumentum quoddam feceram,[c 4] ut ab
eo transgresso ad illius domum omni medio spatio
in his rebus essem occupatus, quas mihi cum illo
agitandas proponerem; et quidem, ubi ad ipsum
veneram, per multas horas protrahebam colloquium:
et tamen semper ab illo[c 5] discedebam invitus.
Nequibat enim animum meum[c 6] illius viri explere[c 7]
praesentia. Quanta in illo, dii immortales,[c 8] dicendi[c 9]
vis! quanta copia! quanta rerum memoria! Tenebat
enim non solum ea quae ad religionem spectant,
sed etiam ista quae appellamus gentilia. Semper ille
Ciceronem, Vergilium, Senecam aliosque veteres
habebat in ore: nec solum eorum opiniones[c 10] atque
sententias, sed etiam verba persaepe sic proferebat,
ut non ab alio sumpta sed ab ipso facta viderentur.
Nihil umquam ad illum poteram afferre, quod sibi
novum videretur: omnia iam pridem spectata habe-
- ↑ de re ego DE.
- ↑ velle male E.
- ↑ in Transarnum D.
- ↑ Manca in B. Ego quoddam m. f. i. s. et mon. feceram C.
- ↑ eo C.
- ↑ Manca in B.
- ↑ inplere B.
- ↑ dii immort. manca in B.
- ↑ de dei erroneamente C.
- ↑ opinionem A.
- ↑ Accennasi in questo passo al convento degli eremiti agostiniani di S. Spirito.
