sint, qui sub Alajddini fuere, et post eius obitum Othmano, primo Aliothmanorum Sultano paruere, de quo sequenti capite clariùs diceretur. Undè merito colligimus, contrariam huic communem opinionem, magis Europæorum, in linguis orientalibus ruditate ipsorumque nominum æquivoco, quam ulla rei veritate niti.
[Nota marginalis:Cap. III]Origo Prosapiæ Aliothmanicæ
Peculiare esse videtur, illustrissimis in orbe
stirpibus, incertam vel fabulosam habere originem.
Si nobilissimorum inter Græcos, Persas, Romanosve
generum evolvimus initia; quid reperiemus
nisi fabulas, ridiculasque poetarum de illorum
ortu opiniones. Hinc Semideos, Heroës, è cælo in
terram descendentes, è cerebro et femore natos
ἀπάτορες, et ἀμήτορες videbis. Illinc lupis, canibus,
aut apibus nutritos, Draconibus conceptos,
Hammone genitos, prosapiarum conditores et
sexcenta eiusdem farinæ alia conspicies. Taceo
insomnia, aliaque è materna pullulantes natura,
ancoras, aut gladios corpori, ceu stigmata inustos,
annulorum in quiete oblatam speciem, aquilas
in culmine domus residentes, aut holocausta
prætervolantes; quæ sigillatim recensituri, iustum
præfationis modum transgrederemur. Hæc si elegantissimis, politissimique in orbe
contigerunt populis, quid accidisse credes
barbaris, cultusque civilis et literarum expertibus. Et
quamvis sub initio huius Imperii, multi vilissimi,
