Pagina:Houghtonianus Latinus 224.pdf/26

20

Præfatio

nomen, multis sæculis ante Othmani imperium, toti Asiæ, innotuisse; idque præcipuè illis Scytharum tribubus, quæ Dzengizchanum secutæ, atque ferè per totam Persiam, et minorem Asiam dispersæ fuerant, fuisse tributum; superest, ut quomodo hæc denominatio ad Othmanidas transierit; iisque veluti peculiaris remansit, ostentatur. Othmanicæ stirpis sator statorque Sulejmanus, urbis Neræ Princeps, magni Dzengizchani lecturus vestigia, ex patria, cum L millibus militum, schythicæ iuventutis flore egressus, non vicinas solum, sed et totam Arezbeziam (Mediam) et Syriam, Alepum usque perdomuerat. Quarum victoriarum, cùm nuncius ad regis Persiæ aulam fuisset delatus; illo commune iam Dzengizchanicorum Schytharum nomen Tiurk, huic etiam tributum est exercitui. Huius appellationis, præter eam, quam supra è Tadziut Tevarich, et explicatione Nimetllah, adduximus, aliam causam selectiores Persici scriptores afferunt; deformitatem nimirum Scytharum si eos cum Persis compares propter quam pulcherrimæ olìm gentis Copriacæ nomen Tiurk, à poëtis ironice, illis fuerit inauditum. Dispersis vero post Sulejmani mortem hisce copiis, cum ex Dzengizchani invasione multi Persarum Satrapæ, qui Syriæ, Armeniæ utrique Paphlagoniæ, Ciliciæ, Mesopotamiæ Phœniciæ, Phrygiæ, Cæterisque Asiaticis regnis inter Pontum Euxinum, Caspium mare, et Euphratem sitis præfuerant; iugum Persicum excutiendi cepissent occasionem; Princeps facile in his, sive opes, sive