Pagina:Horace - Œuvres, trad. Leconte de Lisle, II.djvu/27

Haec pagina emendata est


Concha salis puri, et toga, quæ defendere frigus,
Quamvis crassa, queat. » Decies centena dedisses
Huic parco, paucis contento ; quinque diebus
Nil erat in loculis. Noctes vigilabat ad ipsum
Mane ; diem totum stertebat. Nil fuit unquam
Sic inpar sibi. Nunc aliquis dicat mihi, « Quid tu ?
Nullane habes vitia ? » — « Imo alia et fortasse minora. »
Mænius absentem Novium cum carperet : — « Heus tu,
Quidam ait, ignoras te ? an ut ignotum dare nobis
Verba putas ? » — « Egomet mi ignosco, » Mænius inquit.
Stultus et inprobus hic amor est dignusque notari.
Cum tua pervideas oculis mala lippus inunctis,
Cur in amicorum vitiis tam cernis acutum,
Quam aut aquila, aut serpens Epidaurius ? At tibi contra
Evenit, inquirant vitia ut tua rursus et illi.
Iracundior est paulo, minus aptus acutis