Haec pagina emendata est
Invidiæ noster. Ludos spectaverat una,
Luserat in campo, « Fortunæ filius ! » omnes.
Frigidus a Rostris manat per compita rumor ;
Quicumque obvius est, me consulit : « O bone, nam te
Scire, Deos quoniam propius contingis oportet :
Numquid de Dacis audisti ? » — « Nil equidem. » — « Ut tu
Semper eris derisor ! » — « At omnes Di exagitent me,
Si quidquam. » — « Quid ? militibus promissa Triquetra
Prædia Cæsar, an est Itala tellure daturus ? »
Jurantem me scire nihil mirantur, ut unum
Scilicet egregii mortalem altique silenti.
Perditur hæc inter misero lux, non sine votis :
O rus, quando ego te adspiciam ? quandoque licebit
Nunc veterum libris, nunc somno et inertibus horis
Ducere sollicitæ jucunda oblivia vitæ ?
