Pagina:Gesta Romanorum - Oesterley 1872.djvu/565

543

aliam solidam projecerit materiam, statim tamquam offensis demonibus tempestas erumpit. Et in quadam montis particula est nix perpetua, glacies continua. Illic cristalli copia et nulla unquam solis presentia. Ad hujus montis radicem fluvius est aureas habens arenas, unde ex ejus arenis aurum, quod vulgus pallium nominat, elicitur. In hujus montis consistencia et circuitu argentum foditur et multiplex fertilitas erumpit. Erat in conjuncta montis villa vir quidam agricola. Hic quadam die, cum domi rebus domesticis intenderet et ejulatu filie parvule continuo et implacabili turbaretur, tandem, ut offensis mos est, filiam suam demonibus commendavit. Commendacioni statim incaute paratus receptator occurrit, et invisibili raptu demonum turba puellam abduxit. Completo jam ab his septennio, dum ad radicem montis indigena quidam iter arriperet, vidit hominem celeri cursu transeuntem, qui flebili voce plangebat: Heu me, inquit, miserum, quid agam, qui tanto pondere premor! Requisitus ab alio viatore, que sit tanti doloris causa, respondit, se in monte jam septennium transisse sub commendacione demonum, qui ipso cotidie pro vehiculo utebantur, et ut auditor rei tam incredibili fidem adhiberet argumentum certissimum junxit, esse in simili commendatione quandam filiam vicini sui, quam noverat, de puelle hujus educatione tedium facientes demones ipsam libenter commendatori suo restituissent, si modo pater eam in monte respiceret. Stupet auditor, incertus an sileat incredibilia, an loquatur. Eligit, ut patri statum filie denunciat. Ad patrem transiens eum reperit de diutina filie amissione querelantem. Inquirit causam plangendi et audita rei fide adjecit, que premisimus ab illo, quo vice vehiculi demones utebantur, audisse, consultius dicens esse, ut ad loca designata veniens sub divini nominis attestacione ad restitutionem commisse filie demones adjuraret. Auditis nuncii verbis pater obstupuit, et dum intra se cogitat, quid deliberacius agat, eligit consilio nuncii se subponere. Montem ascendit, per loca lacus discurrit, demones, ut commendatam filiam reddant, adjurat, et tandem quasi repentino flatu filia prodit in [136b] medium procera statura, oculis vagis, ossibus et nervis pelle vix herentibus, horrenda aspectu, idiomate nullo, vix aliquid humanum sapiens et intelligens. Receptam prolem pater admirans, et dubius an alendam retineat, episcopum Gerundinensem adiit, eventum tristem pandit, quid agendum ei sit, sollicitus exquerit. Episcopus ut vir religiosus et exemplo bono commissum sibi gregem informans, puellam in omnium aspectum exponit reique seriem pandens predicando docuit subditos, ne de cetero sua demonibus commendent, eo quod adversarius noster diabolus tanquam