vigilancia cadunt et dormiente ipsius prudencia spiritualiter pereant et vaccam i. e. animam, quam diligenter servare debent, per peccatum amittunt, unde caput a talibus amputatur, i. e. beata vita quam deo promiserunt per opera meritoria servare. Mercurius i. e. diabolus aufert ab eis vitam eternam ducendo vaccam i. e. animam ad infernum.
Cap. 112. (104.)
De curacione anime per medicinam supercelestis medici, qua quidam curantur et quidam non.Gorgonius regnavit, qui uxorem pulchram accepit, concepit et peperit filium. Puer crevit et ab omnibus est dilectus; cum autem decem annos in etate habuit, mortua est mater ejus et tradita honorifice sepulture. Post hoc ex consilio multorum rex aliam uxorem duxit, que filium prime uxoris non dilexit, sed obprobria multa sibi intulit; rex autem hoc percipiens, volens placere uxori, filium suum extra imperium ordinavit, filius sic expulsus artem medicine studuit et in tantum profecit, quod factus est magnus et perfectus medicus. Audiens rex, quod filius suus in studio profecit, gavisus est valde. Accidit [94b] infra tempus breve, quod rex in gravem infirmitatem cecidit, litteras pro filio destinavit, ut ad eum sine ulteriori dilacione veniret et eum ab infirmitate liberaret; filius vero, ut voluntatem patris intellexit, ad patrem venit et eum perfecte curavit, unde fama ejus per totum regnum volavit. Post hec regina mater[1] ejus usque ad mortem infirmabatur, et medici ex omni parte sunt adducti, qui omnes eam ad mortem judicabant. Hoc autem percipiens rex contristatus valde, rogavit filium suum, ut eam curaret; at filius ait: Peticionem vestram implere nolo. Cui pater: Extra regnum meum te expellam. Cui filius: Si sic agitis, injuste mecum facitis, pater! Bene constat vobis, quod me extra regnum expulisti propter ejus suggestionem; unde mea absencia fuit causa vestri doloris ac infirmitatis, et mea presencia est causa doloris et infirmitatis regine, et ideo nolo eam curare, sed ab ea recedere.[2] Ait pater: Eundem morbum habet quem ego habui; me perfecte curasti, sic et eam cura. Respondit filius: Pater mi, licet sit eadem firmitas, non tamen eadem complexio est tibi et sibi; quicquit ergo tibi feci, gratum et ratum habuisti, et quando palacium intravi et me vidisti, curatus fuisti; noverca mea, quando me videt, gravatur; si loquor, incenditur dolor;
