iterum secundum modulum solvitur, fit , positoque , fit sive . Haec
secundum soluta dat , substitutoque , fit
sive . Ex hac tandem sequitur,
, positoque colligitur ;
quare est solutio completa congruentiae propositae.
31.
Simili modo ut aequationis radix per exprimitur, etiam congruentiae
radicem quamcunque per designabimus, congruentiae modulum,
distinctionis gratia, apponentes. Ita e. g. denotat quemvis
numerum, qui est [1]. Generaliter ex praecedentibus patet,
nihil reale significare (aut si quis malit aliquid imaginarii), si , habeant
divisorem communem, qui ipsum non metiatur. At hoc casu excepto, expressio
semper valores reales habebit, et quidem infinitos: hi vero
omnes secundum erunt congrui, quando ad primus, aut secundum ,
quando numerorum , divisor communis maximus.
Hae expressiones similem fere habent algorithmum ut fractiones vulgares.
Aliquot proprietates quae facile ex praecedentibus deduci possunt hic apponimus.
- Si secundum modulum , , expressiones et sunt aequivalentes.
- et sunt aequivalentes.
- et sunt aequivalentes, quando ad est primus.
Multae aliae similes propositiones afferri possent: at quum nulli difficultati
sint obnoxiae, neque ad sequentia adeo necessariae, ad alia properamus.
De inveniendo numero secundum modulos datos residuis datis congruo.
32.
Problema, quod magnum in sequentibus usum habebit, invenire omnes numeros, qui secundum modulos quotcunque datos residua data praebent, facile ex praecedentibus
solvi potest. Sint primo duo moduli , , secundum quos numerus
- ↑ id quod ex analogia per designari potest.