22
de congruentiis primi gradus.
Ponamus itaque , , , eritque ad primus.
Tum vero congruentiae propositae aequivalebit haec
, i. e. quicunque ipsius valor huic satisfaciat, etiam illi
satisfaciet et vice versa. Manifesto enim per dividi poterit, quando
per dividi potest, et vice versa. At congruentiam
supra solvere docuimus; unde simul patet, si sit unus ex valoribus
ipsius , exhibere resolutionem completam congruentiae propositae.
30.
Quando modulus est compositus, nonnumquam praestat sequenti methodo uti.
Sit modulus , atque congruentia proposita . Solvatur primo
congruentia haec secundum modulum , ponamusque ei satisfieri, si , designante divisorem communem maximum numerorum . Iam
manifestum est, quemvis valorem ipsius congruentiae secundum modulum satisfacientem eidem etiam secundum modulum satisfacere debere:
adeoque in forma contineri, designante numerum indeterminatum,
quamvis non vice versa omnes numeri in forma contenti congruentiae
secundum satisfaciant. Quomodo autem determinari debeat,
ut fiat radix congruentiae , ex solutione
congruentiae deduci potest, cui aequivalet haec
. Hinc colligitur, solutionem congruentiae cuiuscunque
primi gradus secundum modulum reduci posse ad solutionem duarum congruentiarum
secundum modulum et . Facile autem perspicietur, si
iterum sit productum e duobus factoribus, solutionem congruentiae secundum
modulum pendere a solutione duarum congruentiarum, quarum moduli sint illi
factores. Generaliter solutio congruentiae secundum modulum compositum quemcumque
pendet a solutione aliarum congruentiarum, quarum moduli sunt factores
illius numeri; hi autem, si commodum esse videtur, ita semper accipi possunt, ut
sint numeri primi.
Ex. Si congruentia proponitur: solvatur primo secundum
modulum 2, eritque . Ponatur , fietque
, cui aequivalet . Si haec