Pagina:Gauss, Carl Friedrich - Werke (1870).djvu/118

Haec pagina emendata est
108
de congruentiis secundi gradus.

erit non-residuum vel utriusque , , vel neutrius. Priori in casu ex sequitur , et quum per hyp. sit , erit . Hinc per theor. fundam., quod pro numeris , ipso minoribus valet, . Hinc et ex eo quod , fit per . Q. E. D. Posteriori casu ex sequitur , hinc , , hincque tandem et ex fit ex . Q. E. D.

3) Quando per non autem per est divisibilis. Pro hoc casu demonstratio tantum non eodem modo procedit ut in praec., neminemque qui hanc penetravit poterit morari.

4) Quando tum per tum per est divisibilis adeoque etiam per productum (numeros , enim inaequales esse supponimus, quia alias id quod demonstrare operam damus, esse iam in hypothesi contentum foret), sit atque . Tum erit , ad et primus atque pro signo superiori formae , pro inferiori formae . Facile vero perspicitur, ex ista aequatione deduci posse haec ; ; . Ex quod convenit cum in (2) sequitur perinde ut illic, esse vel simul , , vel , . Sed in casu priori foret per , , contra hyp.; quare erit , adeoque per etiam .

II. Quando iste numerus primus est formae , demonstratio praecedenti tam similis est, ut eam apponere superfluum nobis visum sit. In eorum gratiam qui per se eam evolvere gestiunt (quod maxime commendamus), id tantum observamus, postquam ad talem aequationem (designante illum numerum primum) perventum fuerit, ad perspicuitatem profuturum, si utrumque signum seorsim consideretur.


140.

Casus quartus. Quando est formae (), formae , atque , non poterit esse sive . (Casus sextus supra).

Etiam huius casus demonstrationem, quum prorsus similis sit demonstrationi casus tertii, brevitatis gratia omittimus.