Pagina:Gallia Christiana, 1720, T2.djvu/753

1460 ECCLESIA PE’ ' scme Geraldo dc Gordono Petrag. præsule. Ge— j CHJUSTI ^1OC e°dcm anno adfuit dedicationi ec- clesiæ S. Mariæ Santonensis. Anno item sequenti dedicationi cænobii Uzcrchicnsis, ut patet ex charta Dalbergæ tunc ficta, in qua testis nominatur Geraldus, cum Jordano Lemovicensi & Guillel- 1052. mo Engolisinenfi. Sedit in lynodo anni 1 o 5 2. in qua Ictcrius Lernovicensis episcopus electus cst, cujus electionis acta habentur t. 9. concil. Labb. 1059. pag. 1068. Obiit anno 1059. 12. cal. April. & iu ecdesia S. Frontonis sepultus elt Mont— XXI. GUILLELMUS I. SEBON. Guillelmus de Monte-Berulpho, ex nobili hu— 1 jusce nominis apud Engolisinenses stirpe natus, paulo post Geraldi obitum fit episcopus Petroco- riensis. De co hæc habet epitome : Rexit ecclesiam annos 2o. menfes t 1. dies j. homo fuitsanctissirnus, & quidquid maledicebat, a Domino erat maledictum, inter quæ quædam molendina, quæ fuerant in Nisona siumine, in territorio Villaboenfi, quadam die maledixit, & desolata sunt. Nominatur x°6j. in tabularig ecdesiæ Engolisinensis anno 1063. Ibidem quoque, sed fine chronicis notis dicitur : Guillelmus Petragoric. episeopus, & Alduinus & Hugofratres ejus, dederunt B. Petro Engolisinenfi totam terram & filvam Fontes-claras, Memoratur 1 ojr I. anno 1071. in Uzerchiensi chartulario. De eo loquitur chronicon S. Maxentii, cum ait ad an- 1075. num 1075. Fuerat aliud concilium apud S. Maxentium 7. cal. Julii, in quo erat major Gosceli- nus archiepiscopus Burdigalensis Willermus Petragoricus, & alii mutti. Eodem anno in lynodo provinciæ, cui præerat idem Goseelinus, funda- tionem S. Stephani de Vallibus confirmat Guil- Ielmus noster. Ejus tempore Guinamandus Casie- Dei monachus, sepulcrum S. Frontonis mire exor- navit, opere musivo, anno 1077. impensis Stephani Iterii ejusilem ecclesiæ canonici. Memoratur anno 1079. in charta donationis factæ Moissiac. 1080. coenobio. An. 1080. convenit ad lynodum Bur-1 digalensem, in qua ratam habuitsalvitatem Silvæ- majori concessam. Vide Mabill. de re Diplom. lib. 6. n. 1 5 9 * Anno eodem cum BrantolmIense mo- nasterium traditas a B. Benedicto leges vix jam te- neret, ac omnia in illo monachorum incuria & ab- usione dissiparentur, suasit Heliæ comiti, ut illud Siguino abhati Calæ-Dei & ejus successeribus ordinandum traderet, quod anno sequenti exlecu- tioni demandatum est, ut legere est in Calæ-Dei chronico. W.«* de Monte-Berulpho monasterio Sariatensi dedit ecclesiam de Podio-Gerolmi, ex charta ejusilem coenobii, at sine nota temporis. An. ] 1681. donationem ecdesiæ S. Petri de Sorziaco S. Florentii Salmuriensis monasterio factam con- firmat ad preces donatoris Alquerii militis. Refert D. Estiennot monasterium S. Medardi ab eo sub- jectum & commendatum regimini Petri abbatis Uzercensis, ipsiusque succestorum. Obiit piissimus præsui an. 1081.8. idus Febr. & cuin majoribus suis in eeclesia S. Mauricii apud Montem-Berul- phum sepultus est. sROCORIENSIS. 1461 —- XXII. RAINALDUS. ANNI Rainaldus, qui & Reynaldus& Reginaldus deTy— CHTI berio seuTiborio, natus ex nobili hujusce nominis Tivira. familia, quæ hodie de Valle-cucurri de Vaucocour nuncupatur, anno 1081. Petracoriensis episcopus effectusest. An. 1086. ecclesiam S. Johannisde 1086. Cola aedificavit, conventualem prioratum fundavit, ac canonicis Regularibus tradidit. Rainaldus Pctra- goric. episcopus testamentum Geraldi Cadurc. epi- lcopi sua auctoritate confirmavit anno M. xc. ind. 1090. 13.Spicil. tom. 8. pag. 163. Anno 1093. inter— io93. fuit concilio Burdigalensi sub Amato archiepiscopo 5 & sedis apostolicæ legato. Anno 1095. interfuit 1 °9 5 • & Claromontano in quo adversus inndeles terram sanctam occupantes, expeditionem vehementi ora- tione persuasit summus pontifex Urbanus II. Inde Lemovicas venit eodem anno Papa, eumque cum aliis præsuiibus Rainaldus noster comitatus est, ac interfuit dedicationi ecclesiarum, cathedralis in ho- norem S. Stephani protomartyris, & Regalis in monasterio S. Martialis, in honorem Salvatoris mundi, ut refert chronicon Gaufredi prioris Vo— Caf> £ siensis. Urbani porro monitione & exhortatione in— tr * 7 — numerabilis virorum omnis ordinis, ætatis & con- ditionis multitudo, se se cruce signavit, & in Ter- — ram sanctam profecta est an. 1096. Horum im- perator Godofredus, præclpui duces Eustachius & Balduinus Godofredi fratres, Robertus Flan- drensis comes, quos comitati sunt plures epilcopi, inter quos Rainaldus noster. Primo impetu fugati infideles, captæ urbes plurimæ, imo & Antiochia ; sed novo auxilio roborari hostes, hanc recens a Christianis occupatam obsident, ac ex improviso facta impressione expugnant, ferro stammaque omnia delent, & Rainaldum sacra facientem trun- cato super altari capite occidunt 8. idus Septembr. an. 1 o 9 9. ex siepe laudata epitome, aliisque manu 1099. exaratis monimentis ; at de eo filet Willelmus Tyrius archiepiscopus in historia. Et certe reperio ) in chartulario Angeriacensi eum cum suæ diœc. abbatibus concilio Burdigalensi adfuisse 3. non. Oct. 109 8. & ex chartis Uzerchiæ, cænobii illius ecclesiam ab co consecratam an. 1099. Quieseit in ecclesia S. Georgii. In chartulario Angeriac. hanc ejus chartam rcperimus : Notum fit omnibus ho- minibus quod ecclesiam S. Naiarii de Junnaco con- cesti Deo & S. Johanni Rainaldus Petragor. episc copus, in manu Arnaldi monachi cognomento de Tuda apud villam Boen ad benedictionem S. Stephani de Peirato per unam corrigiam, videntibus Larnberto archidiacono, & Willelmo archipresbytero 7 cognomento Vigerio, & Geraldo presbytero de Borno, &c. Reperimus insuper quod iisdem Angeriacen- sibus donationem ecclesiæ deBelunto confirmavit. XXIII. Ra 1 M U N D U S II. Omnes qui de PetrocoricnfibuS episeopis scrip- serunt, Guillelmum de Alba-Rocha ut immedia- tum Rainaldi de Tybcrio succestorcm exhibent ; ita Puteanus Minorita, Sammarthani, aliique ; ve- rum alium interserendum, eumque nomine Rai- mundum vix dubito. Certe Rainaldum inter & Guillelmum dc Alba-Rocha admittendum esse