Pagina:Gallia Christiana, 1720, T2.djvu/750

i454 ECCLESIA PE1 patu deficeret ; Rex misericordia motus, cessit utrifi— j ANN1 deprecans clemeltter episcopum pco diacono, CHRISTI & fapyfaans Utpmfi sacerdos oraret, &sic cum honore urbi remisses est. Scio totum hoc caput ut adjectitium ac spu- rium a doctissimo Cointio repudiari duabus præcipue ex rationibus ; tum quia deest in codicibus duobus, aItero Corbeiensi, Cosoertino altero, imo & in tertio Metensi ; tum quia quæ in eo narran- tur, videntur non satis convenire Chilperico regi, qui cum sumendarum poenarum avidus esset, aut Charterium episcopum ob crimen majestatis ; aut si is insons erat, Frontonium diaconum ob calum- niam condemnare debuit. Verum duo hæc mo— 1 menta confutavit noster Theodoricus Ruinart præ- fat. in Gregor. J*. tertio : primum quidem, quia octo MSS. codices Galliæ & Italiæ illud caput ex- hibent, ut & omnes editiones Gregorii vufgatæ, quas ad codices sanos accuratas nemo inficiari po- test, cum Cointiani codices mutili sint & imperfecti, ac nostris numero pauciores. Alterum vero, quia non ita favus erat Chilpericus ut non nisi ab impostore dici potuisset, eum aIiqua occasione a læviendo abstinuisse ; si sæviit, uxoris genium ma- gis quam suum hac in parte secutus efu Hinc A- drianus Valesius lib. ii. rerum Francicarum postquam Chilpericum arguit quod furenti uxori plus æquo indulserit f subjungit : Plane si quarido ab ea non instigabatur, Chilpericum mutatum & sui dissimilem factum crederes, adeo communis, aditu facilis. lenis quoque & injuriæpatiens. Lenitatem ejus pluribus laudavit Fortunatus, exhibet Gregor, eodem illo libro cap. 19. in fine. 5 8 5. Anno 585. Gbndovaldus qui se Clotarii filium jactitabat, regnumque affectabat, Engolismam ac- cessit, inquit Gregor. Turon. hist. lib. 7. cap. 26. Susceptisque saeramentis, Petrogoricum adgreditur, graviterapiseopum (Charterium) injuriatum reliquit, pro eo quod susceptus ab eodem non faisset. Hoc eodem anno Matisconensi secundæ synodo inter-J fuit Charterius. X. SaffariUS. Sastarii mentio fit iu negotio monialium sanctæ Crucis Pictaviensis, quod prolixe enarrat Gregor. Turon. hist. lib. 9. capp. 39. 40. 41. 42. & 43. & lib. 10. cap. 15. 16. 17. 50. Earum perversa agendi ratione ad episcopos delata, Gun- degesilus Burdegalenfis ( provinciæ metropolita) adjunctis ficum Nicasio Ecolismensi, & Sasserio Pe- tragorico, ac ipsoMeroveo Pictaviensi, episcopis…… ad basilicam S. Hilarii advenit, arguens has puellas, & in monasterio reducere cupiens ; sed frustra, 1 unde communionem rebellibus interdixit, & de illata poena suo fratrumque præsentium nomine conscripsit ad illos sacerdotes qui tunc cum rege Guntchramno fuerant adgregati, a quibus reserip- ta, id omne quod gesserant approbantia sulcepit. Rcfcriptorum porro inscriptio hæc erat : Dominis semper suis. atque apostolicafide dignissimis, Gun- degesilo, Nicasio & Sasserio, Ætherius, &c. An. 590 » 59°— adfuit iterum synodo eandem ob rem co- actæ. De eo nihil amplius reperio. ’ROCORIENSIS ? 1455 XI. AUSTERIUS. IANNI Ex vita S. Desiderii quæ exstat iu GaH. Chrilt C^K^T* edita an. 1656. tom. 2. pag. 464. col. 2. n. 1 5. eruitur hic episcopus Petrocor. de quo aitum siseh- tium iu omnibus aliis catalogis. Sedebat circa an. 629. Vide quæ retulimus iu Salussio Aginnensi episcopo col. 899. In episcoporum catalogis, aH- isque antiquitatis monumentis nullus Petrocoricen- sium antistes comparet ab anno circiter 600. ad 760. Nullos exhibet Puteanus, nullos detexere Sammarthani, nos iliis nihilo feIiciores, quantamlibet diligentiam adhibuerimus, ne unum quidem 1 invenire potuimus : causa est, quod iu regionis divisionibus & bellis, direpta antiqua monumenta, urbes ferro & igne consumtæ, loca omnia aut diruta aut spoliata ; quippe circa medium vii. sec. qui Aquitaniæ, sub ducum, aut comitum, aut alio titillo preærant, iu Ciotarium tertium nomi- ne rebellarunt, sibique quas regebant regiones vin- dicarunt. Ineunte vm. seculo acerbius cum Aquitanis, imo & cum tota Gallia actum est ex majo- rum palatii ambitione *, ita ut de illis circiter temporibus loquens Hincmarus epist. 6. lib. 19. afferat : in Germanicis & Belgicis & Gallicanis pro-- vinciis, religio Christianitatis pene fait abolita ; ita ’ut episcopis in paucis locis residuis, apiseopia laicis donata, & per eos rebus divisa extiterint. Quid non passa est sub Saracenis Aquitania ! Hi devictis ducibus Christianis Burdigala potiuntur, Petroco- ricnsi agro occupato, Pictavumusque pervadunt, cunctis locis vastatis & ecdesiis igne crematis. XII. BeRtraNDUS. Ad calcem epitomes nonnullorum Pctrocorien- siuin episeopomm, quæ a Froterio incipit, & explicit ad Petrum Minetum, illius exscriptor sic loquitur : Hæc epitome a me descripta fait anno 1 f7o. ex libro quodam, qui a capellanis S, An- ’tonii adservabatur, cujus capiam mihi præbuit Se- guinus capellanus illius facelli. Prædictorum imagines dapictæ erant prope altare divæ Catharinæ, & præter eos, quatuor antiquiorum, quorum primus erat Bertrandus, fecundus Raimundus, tertii & quarti nomina legi non poterant, quintus erat Frotarius dapictus in prima columella structili, quæ proxima est altari S. Catharinæ ad latus tem- pii. Quartus ergo ad minimum ante Frotarium episeopus fuit Bertrandus. Quo porro præcise tempore vixerit, ex episcoporum indiculo nobis ab ecdesia Petrocoriensi suppeditato discimus ; in illo enim ad latus ipsnis nominis opponitur annus i 7 67. quem sequuntur Sammarthani fratres, & hos 767. laudat Cointius, qui Bertrandum etiam an. 778. sedisse conjicit. His auctoritatibus abrepti, Bertrandum inter episcopos, non tamen sine formidine, admittimus. XIII. RaimUndUS I. Et Raimundi nomen ac effigies in præfatis pic- turiS, post Bertrandum visebatul-, cujus nomen, at illud nudum, in diptychis etiam reperitur, quem ad annum 805. & 811. sedem tenuisse notat 805. Comtius.