Pagina:Gallia Christiana, 1720, T2.djvu/748

1450 ECCLESIA PE1 —— Hinc de Aquitania & Gothis postea loquens A— X CHRISTI Sidonius epistol. lib. 7. epist. sexta ait : 1 Burdegala, Petrocorii, Ruteni, Lemovices, Gaba » litani, Elu^ani, Vasates, Convena, Auseenses, multoque jam major numerus civitatum ; summis sacerdotibus ipsorum morte truncatis, nec ullis dein- ceps episcopis in dejunctorum officiajussectisper quos utique minorum ordinum ministeria subrogabantur, latum sjuritualis ruinæ limitem traxit….Ita populos excesse pontificum orbatos, tristis intercisæ fidei desperatio premis. Nulla in desolatis cura diæcesi- bus parochiisque. Videas in ecclesus aut putres cul- minum lapfus. aut valvarum cardinibus avulsis, ba- silicarum aditus hrspidorum veprium fruticibus ob— I structos… sedjam nec per rusticas solum solitudo parochias, ipsa insuper urbanarum ecclesiarum con- venticula rarefiunt. Quid enim fidelibus solatiisu- perest, quande clericalis non mode disciplina, ve- rum etiam memoria perit. Quæ verba ex Sidonlo exscripsit Greg. Turon. lib. 2. cap. 25. Stdouii tempore, inquit, Evarix rex Gotthorum…gravem in Galliis super Christianos intulitpersecutionem. Trun- cabat paffim perveesitati suæ non consentientes, cleri- cos carceribus subigebat : sacerdetes vero alios dabat exsilio, alios gladio trucidabat. Nam & ipsos sacro- rum templorum aditus sipinis jusserat obserari, scilicet ut raritas ingrediendi oblivionem faceret fidei. Ma-’ * lege A— xime tunc Novempopulanæ geminæque Germania ♦ vid^oum ^ac tempesiate depopulittæ sunt. Duris Ruinarti, hisce temporibus neglecta litterarum studia, nulla 77* cura res consuetas scriptis monumentis inserere, fides remissa, corrupti mores, imminuta iu dero & iu plebe sanctitas, disciplina nulla. Quid ergo mirum si in tanta procella pauci fuerint episcopi, aut nulla unde dignoscantur monumenta suppe- tant. Nonnullos tamen deteximus de quibus agendum. VI. PfGASIUS. De co PauIinus in epistola cujus fragmentum refert Gregor. Turon. lib. 2. hist. cap. 13. læpius jam commemoratum : Si enim hos videas dignos Domino facerdotes, vel Exsuperium Tolosæ, &c. nunc Pegascum Petrocoriis ; utcumque se habent feculi malit, videbis profecto dignissimos totius san- ctitatis ac fidei, religionifque custodes. Ex hacpræ- suium enumeratione constat Pegasium Petroco- riensem sedem obtinuisse ineunte seculo quinto, quo scilicet tempore Tololæ sedebat Exsuperius. Quinam ei iucoesserint incertum. Nihil enim de illis in antiquis eeclesiæ monumentis usque ad Chronopium. ] VII. CHRONOPIUS II. 500. Chronopii genus, varias dotes, pietatem, pon- tificatum, ætatem eleganti celebravit epitaphio Fortunatus, quod hic ante omnia referendum ex lib. 4. Carm. 8. Si terrena facer cibi quondam atra juisseh Carmine plus lachrymas quam modo verba darem ; Sed quia tu mundus, nec sunt tibi crimina mundi, * nunc. pfa * gaudere mones, qui fine morte manes. ’ROCORIENSIS. 1451 L Antistes pistate calens, venerande Chtonopi, ANNI jufembra sepulta tegunt, ssuritus astra tenet. c hrjsi I Ordo sacerdotum cui fiuxit utroque parente, Venis ad heredem pontificalis apex. Hunc tibi jure gradum succeffio sancta paravit. Ut quasc jam merito debitus esset honor. Nobilis antiquo veniens de germine patrum, Sed magis in Christo nobilior merito. Sis vultu semper placidus, ceu mente ferenus, Pectore sincero frous fine nube suit » Cujus ab eloquio nectar per verba siuebat, Vinceret ut dulces ore rigante favos. Nudorum tu vestis eras, algentis amictus, Qui ad tua tecta jugit, tectus & ipse redit. Divitias omnes inopum sub ventre locasti ; Unde tibi semper viva talenta manent. Ejuriens epulum, sitiens te sumere potum, Cernere te meruit tristis & exjul opem » Implesti propriis viduatam civibus urbem, Videruntque suos te redimente lares. ’Quam lupus a stabulis tuleratfrendente rapina, Te pastore gregi reddita plaudis ovis. Templit exusta celer revocasti in culmine prisco. Hinc tua sed cælis stat fine litbe demus. Ipse bis octono vixisti in corpore lustro, Nunc tibi pro meritis est fine fine dies. Ex his habetur i.° genus illius nobiIissimum. Nobilis antiquo veniens de germine patrum, id est /enatorum, ex quorum ordine præsuies assiimere -y mos erat, ut patet ex Apollinari Sidonio. 2.0 Nec ex senatorio tantum, sed ex episcopali ordine or- tum ducebat. Ordo sacerdotum cui fiuxit utroque parente. Nec id iliis temporibus insoiitum ; ut de Simplicio Bituricensium antistite Sidonium Apollinarem concinnantem supra retulimus iu Bi- turicensibus archiepiscopis. Habetur 3.° sincerum fuisse Chronopium, modestum, facilem, facundia præditum, patrem pauperum, patriae restaurato- rem, templorum reparatorem, civium redemto- rem. Habetur denique post 80. annorum vitæ curricuIum ad beatitudinem evectum fuisse. Anno 506. Agathensi lynodo interfuit. An. jo6. £511. primæ Aurelianensi ; ac tandem Aurelia— 511. nensi secundæ, an. 533. subscripsit S. Frontonis 3 3. basilicam erexit, ac ejus reliquias ex veteri ædicula in ornatiorem Iocum transtulit. Pridie nonas Oct. hæc transtatio celebratur, at quo præcise anno fa- cta fuerit, prorsus incertum. Ejus temporibus floruit Avitus, nobili genere in agro Petrocoriensi APri1 natus, qui primum humanioribus litteris & phi— X/rX / « ’ Iosophiæ operam dedit, dehinc a patre misius ad Clodoveum, magni illius principis vexilla adver- sus Alaricum Visigothorum regem secutus estr Tandem monitus ab angelo, nuntium remisit se- culo, & ab aula iu patriam reversus est, itinere Zzzz iij