Pagina:Gallia Christiana, 1720, T2.djvu/631

1216 ECCLESIA P tum in capella Willelmi Pictav. episcopi, anno ab j Incam. Domini M. c. xcn. Philippo regnante in Gallia, Ricardo in Anglia, præsentibus Gaufrido decano, R. subdecano, P. abbate Monasterii-novi, & alne. Gregorius papa IX. hanc compositionem probavit pontificio diplomate dato Reate v. idus April* pontif. anno 6. XXV. Guillelmus I. an. 1200. Procul dubio est G. memoratus hoc anno in charta Hugonis Bruni pro Nobiliaco. Anno 1198. G. decanus turbavit electionem Ademari de Peirato episcopi, uti jam diximus ; utrum vero fuerit Gaufridus aut Guillelmus, ambigitur. ■ XXVI. Philippus decanus reperitur variis in chartis monasterii Nobiliaccnsis, quas explorave- runt D. Edmund. Martenne & D. Jacob. Boyer, annis 1211. 1214. 1221. 1223. De anno tamen 1223. dubitamus, nam erat jam episcopus an. 1222. mense Augusto, ex ipsius litteris iu ap- C. xix. pendice datis. Charta xvUI. dedit fr. Prædicato- co’3 3 rjjjUS ^defiam S, Christophori Pictav. de qua iu- vestivit fratrem Guillelmum eorum priorem. XXVII. Andreas an. 1 2 2 5. in chartario No- bHiacensi legitur. An. 1226. nominatur in char- ta S. Amantii Engolisinensis pro ecclesia Cassano- lii. Item in Iitteris Philippi episcopi pro S. Cypriano, datis die Jovis ante Dominicam, Lætare Je- rusalem. Duo instrumenta Quinciacensis abbatiæ, unum anni 1226. alterum anni 1228. nomen ejus exhibent. Memoratur ut decanus in chartis Nobiliacensibus, quas Martennus inspexit, non so- Ium annis 12 2 6.27. 29. & 3 o. sed etiam anno 1220. quo aliæ tabularii ejusilem monasterii tes- tantur Philippum adhuc fuisse decanum, & anno sequenti. Quid causie sit, ut hæ chartæ Nobilia- censes ita invicem pugnent, ignoramus. XXVlll. G. in charta Quinciac. an. 123 I. sub Philippo epsse. & in tabulis Nobiliac. ann. 1232. 1233. & 1236. ForsanestGaufridusII.quioc- currit in chartario Pictav. episcopi, anno 1246. XXIX. Radulfus II. quem Sammarthani fra- tres cognominant de Mirabello, decanus Pictav. & canonicus S. Martini Turon. delegatur a sede apostolica judex inter abbatissam conventumque Fontebraldensem, & Gaufredum dominum de Ancenis pro immunitate a teloneo. Anno 1253. cum Johanne episcopo sigillo suo roboravit cano- nizationem S. Dominici factam die 2 8. Octobris, cujus instrumentum asservatur in archivis fratrum Prædicatorum Pictaviensium. Anno 1257. sede vacante, decanus erat R. haud dubie Radulfus no— \ ster, qui nominatur in variis chartis Fontis-comi- tis annis 1257. 59. 73.74.75.76. die Sabb. post festum S. Dionysii, sede vacante 1278. Fre- quens est mentio decani hujus in tabulario Pictav. 1261. scilicet in pactis inter Hugonem episeop. & Willelmum de Rivallo militem ; in chartis S. Jovini de Marnis ann. 1269. & 1271. & sancti BenedictiQuinciacensisann. 1259.60.62. 63. 76. Cum electus fuisset in episcopum mortuo Hu- gone, æmulumque haberet, jure suo cessitin ma- nibus Nicolai papæ, uti probatur ex litteris pro- visionis Galteri de Brugis episcopi. XXX. Johannes 1. cognomento de Pontisara, ICTAVIENSIS. 1217 A notus ex reg. cameræ computorum apud Parisios anno 1310. XXXI. Johannes II. de Cherchemont nobilis Pictaviensis, toparcha de Venours, erat jam decanus anno 1317. Fuit simul canonicus Paris. the- saurariusque Laudunensis. A Philippo V. dicto Longo fit cancellarius die Martis ante Purificationem 1320. Rege mortuo 2. Januarii 1321. hanc amisit dignitatem, quam tamen recuperavit die 19. Novembr. 13 2 3. ex veteri registro cameræ com- putorum. Adhuc Johannem hunc fuisse Franciæ cancellarium circa an. 1327. probatur ex docu- g mentis controversiarum comitum & episcoporum Rutenensium, asservatis in tabulario urbis Rute- nensis ; nam in illis occurrit dica scripta episcopo Rutenensi a comite Armaniaci & Rutenorum, an- te N. Cherchemont decanum Pictaviensem & cancellarium Franciæ, ex inventario tabul.Ruten. in Colbert. bibliotheca asservato. Repentina morte oppressiis est die 2 5. Octob. 1328. De ejus legatione Romana anni 1318. loquuntur Sam- marthani fratres. XXXII. PetrusRaimundi d’Aux nepos AmaI- di dAux cardinalis, & frater Fortii Pictaviensium episcoporum, alterum habuit fratrem in ecclesia Pictaviensi succentorem, cujus ipse erat decanus anno 1334. quo testis fuit concordiæ initæ inter moniales SS. Trinitatis, & canonicos sancti Petri pueIlaris, & anno 13 3 6. De eo hi verius leguntur in ecclesia majori.* Petrus Raimundi fugiens a limite mundi, Mentesuafanus, Pictavis quippe decanus. Hic in honore pie fecit hoc altare Mariæ, Stt tibi recta via Paradisi Idirgo Maria t Anno mille no, ter centum, ter duodeno, Mauricii festosancti, lector, memor esto, Sic illustratum fuit hoc altare sacratum. p XXXIII. Aimericus, cujus mentio iu transac- tione Fortii episcopi cum capitulo 1350. In necrologio SS. Trinitatis Pictaviensis parthenonis sic Iegitur : XII. Kal. Februarii obiit Aimericus Aircii confessetrius noster, Pictaviensis decanus, quod vide- tur ad hunc Aimericum pertinere. XXXIV. Johannes de Revellone, quem vir clar. Stephanus Baluzius eruit ex codice epistola- rum, quas Innocentius papa VI. anno vi. lui pon- tisicatus scripsit, hocest circiter an. 1357. Con- sule viri doctissimi notas ad vitas paparum Aven. col. 1122. XXXV. Anianus VioIe ex nobili gente Vio- £ læa Parisiis, & per totam Galliam illustrsi XXXVI. Guillelmus II. Fedeau simul canoni- cus Parisiensis, curam habuitexsequenditestamen- tum Ludovici de Tremolia episcopi Tomacensis. Decanatum gerebat adhuc 1421. ex instrumento acquisitionis terræ de Nosilleyo per Simonem Cramaudum episcopum. XXXVII. Johannes IV. (TEstampesdecanus & cancellarius Universitatis Pictaviensis 1431. po- stea Carcastonensis episcopus. Pro eo annuæ preces fiunt in ecdesia Pictaviensi feria 6. post festum SS. martyrum Fabiani & Sebastiani. XXXVIII. Johanni V. Cœur post Johannem d’Estanipes locus videtur debitus ; nam iu ipsius elogio