Pagina:Gallia Christiana, 1720, T2.djvu/607

n68 ECCLESIA P * ■ ■ quo etiam anno adfuit lynodo Santonensi, vI.no— J ANNJL nas Martii. CHRISTI Herbertus Thoarcensis vicecomes cum Petri episcopi consilio fundavit prioratum S. Nicolai de Crsa pro S. Florentii monachis, vel potius huic sacro loco iterum donavit & confirmavit quidquid Aimericus vicecomes ejus pater prius donaverat ; & quod hic inchoaverat, perfecit. Diploma ea de re datum est vii. idus Decembris an. ab Inc. Dom. 1098. indict. xi. Petro Pictaviensium episcopo C. xi. an. xi v. quod edidimus inter instrumenta. Sed ob- fipi— 3 3 servandum est notas temporis esse vitiosas in muI- tis ; neque enim indictio undecima convenit anno 109 8. sed potius anno 1102. septimo idus De— I oembris, quo nova indictio jam computabatur a mense Septembri. Hoc vero tempore dedicata est prædicta ecclesia S. Nicolai de Casa. Unde pene persuasum habeo notas cnronicas commemoratas pertinere ad dedicationis non ad fundationis char- tam. Anno 1100. xiv. cal. Decembris, magna €ol*7°neo’. spnodus 140. patrum acta est Pictavis iu causa Philippi regis, qui ad pristinam adulteram Ber- tradam redierat, teste Gaufredo iu vita S. Bemardi Pontivensis. Anno 1106. die 2 6. Maii cele- bratur Pictavis a Brunone legato apostolico dia tynodus, iu qua bellum sacrum conclamatum est præsente BohemondoAntioch. principe, ex chron.’ « Malleacensi & Kemperlegiensi. • Eodem anno e- jusilem episcopi nutu & auctoritate conditur no- bile sanctimonialium coenobium Fontebraldense in diœcesi Pictav. institutore venerabili presbytero & canonico Roberto de Arbresellis. Verum quæ spectant ad celeberrimum hunc parthenonem, ad cof a^um locum pertinent. Edidimus tamen inter vetera monumenta litteras nostri Petri, quibus con- firmat omnia præfato collata monasterio. An- C. xni. nuentelynodo dioecesana anno 1108. donode- col. 3 3 s. matri ecclesiæPictaviensi, eccIesiam de Roffia- * Ruffe co * » *nter Eaucidunum seu Lausilunum & Mon— — tem-Sorelli. Anno 1109. scdit in synodo Losilu-1 nensi cum archiepiscopo Burdigal. ac pIurimis episcopis, præside Girardo Engolifmensi Ecclesiæ Rom. legato. Præterea concessit Aymerico abbati Calæ-Dei & monachis tres ecclesias, in villa quæ Gazenolium vel Jazenolium dicitur, sitas ; scilicet S. Mariæ, S. Machuti, & S. Genovesæ virginis, quas Gaufridus S. Maxentii abbas sibi vindicabat, Aymerico decano & canonicis donum hoc laudan- tibus. Illud vero factum fuisse an. 1111. potius quam 1109. probat indictio iv. quæ respondet 1111. an. 1111. Postea eodem anno facta est composi- tio inter abbateS diffidentes, a Girardo Engolism. j episcopo S. sedis legato, & Petro Pictav. de quo agimus, præsente Leodegario archiepsse. Bituric. Pictavis in camera episcopi an. m. c. x. indict. iv. Munificum se præbuit non solum erga suæ diœ- cesis monasteria, S. Cyprianum, sanctum Ma- * Bruno Signienfis episcopus sedis apostol. legatus, una cum Boamondo, ex terra sandaaireAus fuerat in Gallias implorandi auxilii gratia. Boamondus Antiochiae dux, captus a Saracenis atque in vincula conjeAus, voverat st e vinculis evaderet, se ad S. Leonardi sepulcrum quod Nobiliaci in Lemovicibus est, religionis causa profe&urum. Voti reus accestit, astumto comite .Brunone cpifcopo ; qui cum Piflavum veni (Te t, habito concilio principes viros, pmncs^ue ad iter Jerosolymitanum cohortatus Cst. ICTAVJENSIS. 1169 Lxentiumb, Fontem-ebraidi, &e. uti probant varia ’ instrum. quæ Bellius historiæ episcoporum Pictav. ANNI insemit : fed etiam ad exteros monachos manus ii— C HRISTi berales extendit, pfæsertiinque monasterio sancti Arnantii Buxiensis in manu abbatis Ramnulfi, do- nans eeclesiam S. Clementis villæ Cassenolii. Hunc Ramnulfum in abbatum Buxiensium oIim serie omissiim, addendum judicavimus. Hoc Petri episcopi studium erga monachos, movit Ivonem Camotensem episcopum, ad scri- bendum ipsi epistolam expostulatoriam, quod cie— 3 ricorum ordini injuriam inferret, eosque monachis subjugare studeret. Ita vero loquitur, quia 1 eum abbati S. Cypriani favere putabat in lite qua- dam de prioratu, pro quo altercabantur cum S. Cypriani monachis, clerici seu canonici Regulares. Attamen hujus instituti canonicos induxit iu abbatiam Aureæ-vallis * cum consensu Aimerici vice— * Airvaux. comitis Thoarcensis, ejusquefilii Arberti ; quibus canonicis abbatem dedit Petrum ex cœnobio Stir- pensi assiimtum, vide Bestium pag. 82. Ante mortem iram Guillelmi VIII. Aquitaniæ ducis, & Pictavorum comitis incurrit, quod eum a sacris arcuissetob adulterium cum Castri-Heraldi viceco- mitissa. Ea de causa episeopus iu exsilium ejicitur, in quo vitam beato fine clausit, persecutionem pro ’justitia patiens. Et sane magnis miraculis eum cla- ruisse post mortem legimus. Guillelmus Malmes- buriensis lib. v. de gestis Henrici I. Anglorum regis, ita de hoc sancto episcopo loquitur : Erat tunc Willielmus comes Pictavorum fatuus & lubri- cus, qui priusquam de Hierofolyma rediit, ita om-~ ne vitiorum volutabrum premebat, quasc crederet om- nia fortuito agi, non providentia rapi. Nugas porro suas, falsa quadam venustute condiens, ad facetias revocabat, audientium rictus cachinno distrndens. Denique apud castrllum quoddam Niort habitacula quædam, quasi monastrriola construens, abbatiam .pellicum ibisepositurum delirabat, nuncuparim il- 9 lam & illam, quacunque famofioris prostibuli esset, abbariffiam, vel priorem, ceteras vero officiales institu- turum cantitans : legirima quoque uxore depulsajuce- comitis cujufdam * conjugem furripuit, quarn adeo * Caftrl- ardebat, ut clypeo suo simulachrum mulierculæ inse— er reret, perinde dictitans, se illam velle ferre in præ- lio, sicut illa portabat eum in triclinio. Unde increpitus & excommunicatus a Girardo Engolistoorunc episcopo, justusque illicitam venerem abjicere : antea, inquit, crispabis pectine refugum a fronte capillum, quam ego vicecornitissee indicam repudium, cavillatus in virum cujus pertenuis cæsaries pectinem non desi- . deraret. Nec minus, cum Petrus præclaræ sanctita- tis Pictavorum ejufcopus eum liberius argueret, & detrectantem palam excommunicare inciperet, ille prærijutisurore peratus crinem antistitis involat, stric- turnque mucronem vibrans : Jam, inquit, morieris, ipsi me abfolveris. Tum vero præsui timore simulato judurias petens loquendi, quod reliquum erat ex- communicationis, fidenter peroravit, ita comitem a christianitate suspendens, ut nec cum aliquo conviva- ri, nec etiam loqui auderet, ipsi mature resipifeeret. Ita officiosuo, ut stoi videbatur, peracto, martyrii- * > Vide inter instrumenta multa excerpta ex chartulario sanfti Maxentii, C. XIV. col. j J 6. que