Pagina:Gallia Christiana, 1720, T2.djvu/518

Haec pagina nondum emendata est

59} ECCLESIA EI * «— tuos illius episcopatus absolvit, exceptis tamen da— j CMRKTI pferis-suis, quos eXcommunicavis, & futuram pro- geniem maledixit. Vita functus sepultus est apud Francos iu æde S. Dionysii a parte Septemtfionali cumhoc epitaphio, cujus non superiunt vestigia : NinrequiescitGerard.Aquilismæcivitatis episcopus. XXXIII. Guillelmus II. Guillelmus nobili Engolisinensium comitum genere ortus, Gaufridum comitem & Pettotiillam parentes habuit ; fratres FuIconem comitthi, Gau- fridum Rudelli, Arnoldum de Montosario, & Ade- marum, qui ei successit in episcopatu ; Ipse vero Ge- rardo in cathedra suffectus est, utrum ipso adhuc 1 supersthe ac exsulante, aut jam mortuo, ignora- mus. Ceterum laudatur propter sapientiam, sermo- nis elegantiam, & morum facilitatem. Godofredo VIII. Aquitanorum duci præsertim acceptissimus LM. t. u. fuit, 8 quO s. Hilarii thesaurariam, & altaris An- geliacensis oblationes accepit ; sed eas præfato cœ- nobio morti proximus restituit, ea lege ut anniver- sariæ quædam supplicationes pro suorum delicto- rum expiatione celebrarentur, & duo monachi pro ipsius anima semper in ecciesiasubstituerentur ; quod usque iu præsens perleverat, inquit auctor historiæ pontif. & comit Engol. Simultates ac dissidia cum Fuloone comite ha—’ buit, quæ etiam in apertum bellum eruperunt. Mi- litari prælio cum hoste fiepe conflixit, læpius ilium ad pugnam provocavit Castellum Tolverfm in præsidium exstruxit, & Burzacum ædificavit ; sed ad aha quæ magis episcopum decent veniamus. 104.7. Anno 1047. adfuit dedicationi ecdesiæ S. M. Santonensis, & consecrationi capitis, id est supe- rioris partis basilicæ S. Johannis Angeriacensis an. 1048. 1°48. Item inaugurationi Philippi I. Francorum 1 o s o. rc8’s an* 105 9 « concilioquoque Burdegalensi, sub Alexandro II. qui sedit ab an. 1061. ad 1073. cum plurimis aliis præsulibus ex variis provinciis. _ Memoratur in dlplomate Willelmi Pictavorum co-1 C. xm. mitis pro Ddemonte, quod inter instrumenta ec- coi. 4.19. ctefjæ Lucionensis edidimus. 1063. Anno 1063. canonicis bona ad hospitalitatem c. VI. exercendam concessa, sed antecesserum incuria dis- c°i— **5. sipata, restituit, eo pacto ut singulis diebus tres sal- tem reficiant pauperes, & tredecim in Quadrage- sima. An. 1 o 64. Magenciaco in Arvernis mona- sterio prædia quædam in villa de Bozeto aliisque locis contulit Willelrnus Guido dux Aquitanorum ; cujus doni testis legitur Willehnusepilc. Engolisin. 1068. Adfuit concilio Burdigal. cal. Aprilis an. 1068. Recensetur in tabulis Angeriacensibus an. sequenti. I 1075. An 1075. in lynodo provinciali confirmavit fundationem S. Stephani de Vallibus. Obiit an. 107 6. 12. cal. Octobris, ex hifu pontif. & com. Engol. sepuitusque est in suæ ecdesiæ latere Septemtrionali. Sedisse ann. 3 3. legitur ; unde initium ejus episco- gitus ad an. 1043. referendum foret A Baldrico urguliensi abbate hoc epitaphio cohonestatus est ; Nobile nobilium specimen, Guillelme, decufique, Proh dolor ! hic propera cineratus morte quiescis. Ordine præsul eras, atavorum sanguine conjul. Providus in factis, nulli sermone fecundus. Engolifima dole, tanto viduata patrono. •QGOLISMENSIS— 994 1 Langues ecce tui moderaminepræsulis orba. ■ ■ ■■ Interitum timeas, demto moderamine langues. ANNI Huic siquidem nullum non neseis æquiparandum. CHR1STI Urbs tamen infelix, artus venerare paternos ; Dic quoque ftranseendat Guillelmi /peritus astra. XXXIV. Ademarus, d’Ancou- LESME. Ademarus, al. Aimarus, Guillelmo fratri suc- cessit anno 1076. ut exutribus Engolisin. ecdesiæ chartis intelligitur. In prima enim annus dechnus- quartus hujus episcopi concurrit cum an. Christi 1 o 8 9. In altera ubi annus decimus Urbani papæ II. signatur, estque Christi 1096. numeratur an* » I nus episcopatus Ademari vigesimus primus. In tertia idem annus Dominicae Incarnat M. xcvi. dicitur vigesimus nostri episcopi, scilicet completus. Vir suit miræ simplicitatis, laboris & inediæ Laii. t. h. patientissimus, pacis & religionis amantissimus. M’ Godefrido Aquitaniæ duci adhæsit, & cum eo contra Saracenos in Hispaniam profectus cstr Stu> pensis monasterii iu Lemovicibus ab hoc principe, abbas seu præpositus instituitur, uti jam diximus superiuscol. 621. Monasticum ordinem magno semper iu honore habuit, monachosque, quantum LaU.Hid. potuit, in sua dioecesi dilatavit ; dicere solitus nihil ardentlori zelo exoptare, quam ut unaquaque epi- « scopatus Engol. ecclesia prioratus evaderet. Unde indignatus aliquando Hugbertus sacrista respondit. Et nos in singulis episcopatus Engol. ecclesiis stugu- los vellemus esse episcopos. Neque tamen cœco amore monachos prose- quebatur ; cum enim in S. Eparchii cœnobio regularis observantiæ vigor intepuisset, approbante Urbano summo pont. applaudente comite EngoL consentientibus canonicis, hoc monasterium Odo- ni abbati Angeriacensi reformandum & disponen- dum tradidit circa an. 1080. quo ipso an.sy— Iogo. nodo adfuit Santonensi, in qua præside Ama— TaW. A » - . to EHorensi ep. apost. sedis legato & judicantibus 8*™«• Hugone Diensi legato, quatuor archiepiscopis, & tribus episcopis, monasterium Regulæ quod Squira dicebatur in diœcesi Vasatensi ad Garumnam, Floriacensi monasterio assertum est adversus Rai- mundum Vasatensem episcopum. Subscripsit & chartæ libertatis concestæ B. Geraldo abbati, pro recens fundato Silvæ-majoris monasterio. Ex char— c. vn. tulario S. Maxentii quoddam instrumentum edi— co1, dimus, quo Ademarus testatur se ad lynodum convenisse Santonis habitum, ubi Amatus supe- rius commemoratus, Burdegalæ archiepisc. elec- tus est, an. 1088. Sedit & in alio concilio Bur— 1088. L digal. fuit Amato archiepisc. an. 109 3. ad quod 1093. accedens Otgerus de Landorone Regulæ prior, petiit sibi restitui prioratum de Pontanis, quem ite- rum invaserat Bemardus Aquensis episcopus ; nam judiclo episcopali jam coactus fuerat ad cellam hanc resiituendam. Priorem sententiam cqnfirma- vit hæc fynodus, & restitutionis decreto subscripsit Ademarus inter alios patres. Donationem far ctam S. Maxentii monasterio, a Jordane Froterio libenti animo cofifirmavit, commendans Jordano de Castro-consolant nepoti videlicet suo & deprecans eum, ut in omnibus necefficaribus esset monachis S .Maxentii adjutor.