Pagina:Gallia Christiana, 1720, T2.djvu/513

983 ECCLESIA EN —— non videtur ei denegandus. Sic porro ejus gesta ex i ANNI jamjaudatis auctoribus describere possiimus. Sal- CHRISTl Arvernia natus, EngoIismensis postmo- dom episcopus effectus est ; tandem fidei zelo in- cerdus, Vriencianas profectus est ut ethnica : super- stitionis reliquias in ea regione deleret. Cum ali- quando e VaIentianis ad proximum vicum cui tunc nomen Brena, se contulistet, concionem ad populum habuisset, ac missarum solemnia cele- Brasset, vocatus ad epulas a Gerardo sisci procuratore, una cum socio diseubuit. Supervenit Ge- rardi filius Winegardus, homo levis, Iubricus ac superbus. Hic calicem aureum & pretiosa indumenta sacerdotalia episcopi cum vidisset, concu— ] pivit, compertoque quod Salvius Condatum ad ecdesiam B. virginis Mariæ profecturus esset, præ- ivit, insidias in opportuno loco positurus. Hic transeuntem episcopum spoliat omnibus, catenis constringit, & in custodiam cum discipulo conji- cit, utrique sequenti nocte caput amputatur. Mar- tyrum corpora in armentorum stabulo defossa, ubi plurima visa sunt prodigia. Tandem Carolus- magnus pcr hanc regionem transiens, divinitus tertio admonitus ut sanctorum corpora quæreret, cœlesti voci paruit piissimus princeps, pcr incolas admonitus locum resodi jussit, inventæ sacræ martyrum exuviæ, & ad eeclesiam S. Martini trans < Iatæ, ubi signis & miraculis claruere. Gravi pœna mulctati sacrilegi martyrum interfectores. Tria porro eorum festa celebrantur, passio 6. cal. Julii, elevatio idibus Octobris, transtatio septimo idus Septemb. XVI. S1DRANIUS. Sidranius in episcopatu Engolisinensi S. SaIvio 9o I. successisse videtur. In episcoporum lodiculis illius nomen servatum estr XVII. AUTBERTUs. Autbertus Engolisinensis episcopus daruit an. 844. Hæc qulppe habet chronicon S. Maxentii, I " seu Malleacense:Anno 8 44. claruerunt Sergius papa, Amalcicus Turonus, Amardus Petragoricus, Autbertus Engolisinensis, &c. XVIII. LaUNUS II. Launum unicum recipiunt inter episcopos vul- gati catalogi; at duplicem admittere cogimur:al- terum de quo supra, qui Caroli magni coævus suit* ejusque patris Pipini ; alterum qui centum fere an- nis tardius floruit; interfuit enim concilio Suessio- nensi an. 8 5 3. & subseripsit ut episcopus civitatis 853* Æquolesinæ. ] In chronico Engolisinensi hæc habentur : Anno D. CCC. LXIV. x. calend. Januarii D. Gerbaldi apiseopi Engolifinensis anima sublitnaturad æthera. Sed hoc anno Elias qui sequhur, sedebat Engo- lifmæ. Idcirco Cerbaldus vel est fictilius episc. veI abdicarat ante mortem, vel error irrepsit in no- tando ejus mortis anno. XIX. Euas I. Elias, Scotus, Theodulphi Aurelianensis episcopi [GOLISMENSIS. $>84 L discipulus, a vir doctissimus qui in GaIIia mirifice 1 scholas rexit j Engolisinensium episcopus erat jam GHRlsTl anno 862. quo subseripsit lynodo Pistensi hoc * modo : Helias gratuita Dei disoositione Equalise 862. morum episcopus. An. 866. ejus nomen additum legitur tum epistolæ patrum concilii in. Suessio- nensis ad Nicolaum papam I. tum privilegio con— B 6 6. ceflo monasterio Sblemniacensi ab eadem lynodo ; alteri quoque privilegio quod a lynodo Verme- riensi obtinuerunt Vedastini apud Atrebatum mo- nachi circa hoc tempus. An. 868. ind. 1. 12. caI. 8 6S. Februarii Eliam adiit quidam Teutbertus, & coram eo restituit mansum quemdam situm in villa 1 Ulciaco, ex chartulario eeclesiæ. Adfuit an. 8 69. 8 69. lynodo Vermeriensi, ubi primum accusatus est Hincmarus Laudunensis episcopus, & confirmata sunt quædam præcepta regia pro Caroffensi mo- nasterio. Obiit an. 875. ex chronico Ademari : 875* Non multo post tempore Ludovicus (imperator) obiit, & Carolus (Calvus) in’imperatorem elevatus est. Quo tempore gravissime Normanni Aquitaniam afflictabant, & Helias Scotigena Engolifinensis e-- pifeopus defunctus est. Addit quod omittere nequa- quam possiimus : Monafieriurn quoque B. Epar- elui a Norniannis desolatum efi, ita ut nullus mona- chorum inibi degeret, & hac de re canonicalis ordo 2 ibidem regrederetur, qui nuper exierat. Hæc omnia exscripsit Malleacense chronicon, sed male refert ad annum 868. Pejusadhuc chron. Engolisinense quod ad annum 8 60. ait : Oluit EliasScotus api- seopus x. cal. Octobr. XX. OolIBa. OoIibæ seu Olibæ episcopatus initium refert his verbis Ademarus in chronico : Carolus hoc comperto (Enemonis Engolisinæ comitis interitu) Vulgrinum propinquum suum, fratrem Alduini abbatis, ex monafierio S. Dionysii direxit in Aquitaniam, &præsecit eum comitem Engolisinæ simul & Petragoricæ, & Oobbam (latuit in apiseopatu Ego- ) lifmensi ; cujus verba exscripsit chronic. Malleac. ad annum 87 5. ubi vocat eum OIibam. Exscripsit & auctor chron. epise. EngqIisin.c. 11. qui HooIi- bam nuncupat. Finem quoque sic narrat idem Ademarus : Vulgrinus tenuit (Engolisinæ, Petra- goricæ, & Aginni) principatum per 17. annos…. quo tempore desuncto eodem yulgrino quinto nonas Maii, & sepulto juxta basilicam sancti Eparchii ; quinto anno post eum Oliba episcopus diem clausit. Sibi tamen non conflat, ut pote qui paulo post eadem fere repetens, ait : Vulgrinus Aginnum sibi vindicans propter sororem Willelmi Tolofani…… Egolisinam & Petragoricam rexitpeestrenue, Agio- numper 26. annos, Egolisinam & Petragoricam per tp. annos, & 16. annopostmortem Lotharii defunctus est. Sic vero chronicon pontif. Engol. cap. 13. Dejuncto Ludovico (Balbo) regnavit filius • Referunt Sammarthani hinc do&orum virorum seriem, * quibus ve ! uti propagatus fuerat Elias. ex codice quodam delcriptam : Bida docuit Simplicium, tr Simplici », Rabonum. qui a tranfmarinis oris ab imperatore Carolo vocatts. in pontifietæ in Fr ancta promovetur. qui Alcuinum docuit, Alcuinai Marag- dum, Maragdut Theoduipfiem Aurelianenfem episcopum, TTteo- dulphus Elium Scotigenam Engolijm, episcopum. Ibidem dicitur Heliam Henricum discipulum habuiste, Henricum vero reli- quistc Remigium dc Hugbaudum philofophiæ auforci.