Pagina:Gallia Christiana, 1720, T2.djvu/512

p8t ECCLESIA EI ANN1 IX. Nicasius. j CHRISTI Heracliosuccessit Nicasius circa annum 580. Synodo Matisconensi secundæ subscripsit ut episc. 585. Inculisinensis an. 5 8 5. Gundoaldo * favit, illum- ilii rqjfc’10 T16 in ur^>em gratanter excepit hoc eodem Clotvii anno, teste Aimoino lib. 3. c. 67. Gundoaldus * iter ad Engolifmam deflexit ubi ab antistite & pro- retibus gratanter exceptus, eorum remunerata sedti- litate, Petragoricas tendit. Unde ad illum & An- fidium Aginnensem ejuscopum objurgando dixit Guntchramnus : quid vos, 6 sanctissimi Patres, pro regionis utilitate, vel regni nostrisospitate tractaflis ediscite. Ad quod tacuit uterque. In infando illo I Pictaviensium monialium tumultu, in historia ce- leberrimo, cum ad has puellas redarguendas & in ordinem revocandas una cum Gundegesilo Burdegalensi metropoiitano suo, & Sassario Petragori- censi venisset, ac inemendabiles a communione suf pendisset, a nebulonibus quorum illæ utebantur au- xilio, male exceptus est, & postmodum subseripsit epistolæ ad episcopos de illarum excommunicatio- 589. ne commonendos, scriptæan. 589. In libro de vita & virtutibus S. Eparchii apud Labbeum bibi, novæ pag. 523. dicitur : Nicasius quoque tunc tem- poris Engolifmensis apifcopuscin civitate Burdegala ecclesiam sacri ordinis in honorem S. Eparchii devote’ constitnit, ubi etiam reliquiarum ejus pignora cum magna gloria, Deo auxiliante, collocavit. Quidam ex his verbis conjiciunt Nicasium ex episcopo Engolisinensi evasisse Burdigalensem ; sed hanc conjecturam iu archiep. Burdig. explosimus. X. GiboaLDUS. Giboaldum episcopum nobis suppeJitavittesta- mentum Bertchramni, inter episcopos Cenoma- 616. nenses sanctitate conspicui, conditum an. 616. XI. NamaTIUS. Miramur hunc episcopum in catalogis nostro- rum præsulum desiderari, quippe ipsius me- minit Frodoardus historiæ Remensis ecdesiæ scriptor accuratus in Sonnatio archipræsule, dum recenset episcopos qui ad lynodum Remensem con- 62 5 • venerunt an. circiter 625. legitur enim ordine tri- cesimus primus Namatius Egolifmensis. Hæc ly- noduS in conciliorum coIIectione locum habet.No- minatur etiam Namatius in fragmento privilegii quod S. Faro Meldensis antistes concessit mona- sterio S. Crucis, nunc S. Faronis, curavitque plurimorum episcoporum subscrlptionibus muniri. Hoc insigne monumentum nunc in amplissima S. j Genovefæ apud Parisios bibliotheca asservatur. Catalogi, nulla autoritate fulti, nobis exhibent multos episcopos, quorum futis erit nuda nomina describere. Sunt autem Matthæus, Sigismundus, Gotsmundus, Anselmus, al. Anselmundus, Ber- thoalis, Ardoinus, Gerbardus, Theomandus a Cointio infertus cum Erogio, Adelardus seu Ade- balardus, Madalbertus, Guilleimus qui Cointio ad Pipini regis tempora videtur pervenisse. * Hæc desumta sunt ex Gregorio Turon. Iib. VIII. hist. « ep a. Tornus II ’QGOLISMENSIS. 982 XII. FREDEBERTUS. annI De Fredeberto nihil nobis suppetit nisi quod G HRISTI habet pontificum Engolism. historia cap. 6. scili- eet ad ejus petitionem Pipiuum regem diploma concessisse an. 7 5 o. 7 5 o. XIII. LaUNUs I. Launusprimum Pipini regiscapelianus, dehinc, *• ipso procurante, Engolisinensis factus est episco- pus an. 769. Carolus rex, & postmodum impe— C^oiimag- rator, Unaldum insequens, venit Engolisinam, ** plurimos Francos ibi degentes assemsit, ad fluvium’* 1 Dordoniam abiit, ubi Fronciacum castrum exstru- xit, indeque sibi dedito Unaldo rediit Engolisinam ubi Launo episcopo postulante, secit in monasterio S. Eparchii autoritatem præcepti de terris quæ ibi fine contentione erant…… quod præceptum Bar- tholomæus ejus cancellarius scripsit, & ipse dominus manusuafirmavit, & de annulusuo sigillavit. Erat eo tempore in ipso monasterio S. Eparchii ca- nonicalis habitus. Memoratur quoque in chartula- rio S. Eparchii Engolisin. Launus apifcopus an. XIII. Caroli regis, ind. xv. Verum non convenit indictio. } XIV. LaNDEbeRTUS. Landebcrti mentio fit in concilio Narbonensi an. 788. adversus hæresim Urgelitani episcopi ; 788. ejus enim diaconus ipsius vice missiis sic decretis subscripsit j Ego Anfebrandus diaconus ad vicem Landeberti Eglinensium episcopi S. Hic enim, ut nobis aliisque videtur, Eglinenses sunt Engolis- menses, per lyncopen enim ab Egolesinenses fa- ctum est Eglinenses. XV. SalvIUS. De S. SaIvio ita loquitur Usuardus ad VI. ca !. Jul. In portu Valentianas S. Salvii Engolismæ J civitatis episcapi. De quo vide notas ad hunc io- cum in Benedictina Usuardi editione. Sigebertus ad an. 801. 5*. Salvius episcopus veniens ab Aqui— 8 0 r. tania ad fiscum Valentianas, a Winigarad filio Gerardi procuratoris ipsius fisci, martyrisatur, & super ejus corpore requirendo Carolus M, imperator divinitus tertio admonitus, corpus quidem inventum honorifice sepelivit, interfectores autem ejus gravi pæna multavit, nec tamen per hoc in eos ultio Dei cesseavit. Martyrologium Romanum : 6. cal. Jul. id est Jun. 2.6. apud Valencenas paissio sanctorum Salvii episeopi Engolifmensis & Superii martyrum. 7 Gallicanum quoque meminit illius profectionis «■ ex Aquitania ad Hannoniam, & martyrii prope Valencenas. Molanus in natalibus sanctorum Bel- gii : In portu Vdlencianis S. Salvii apiscopi Ango- lisinæ civitatis & martyris, &c, Bucelinus quoque lib. 3. Annal. Gallo-Flandr. ait : Episcopus Engo- lismensis Salvius, &c. Ita etiam Outremanus lib. I.cap. 7. & Vinchantus lib. 3.cap. 17. Scimus quidem Salvii nomen in Engolisinensium præfu- lum indiculis hactenus editis desiderari. Verun> cum & Sigebertus & perpetua Valencenarum tra- ditio illum constanter agnoverint, cumque ei locus commode suppcterc possit post Landehertum, Rrr