Pagina:Gallia Christiana, 1720, T2.djvu/42

p ECCLESIA BI omissa tum a Goufrido Vosiensi chronographo, ANNI tum a Nanglo imriuntur : Eodem anno, inquit, papæ Eugenius Parisiis a veniens, consecrarit * Petrum quendam Aimerici Ecclesiæ Romanæ cancellarii nepotem, in archiepise capum Bituricensem, contra Ludovici regis Franciæ voluntatem. Quod Rex in injuriam suæ dignitatis factum, vehementer indignatus, pcopofitis publice sacrosanctis reliquiis, inpræsentia multorum juravit, quod archiepiscopus præsatus, quomdin ipsi viveret, civitatem Bituricam non intraret. Sis per triennium Regis persona subjacuit interdicto. In quamcumque civitatem, vicum vel castrllum intrabat, fnspende- t> batur celebratio divinorum. Tandem Bernardo b 1 abbate Clarevallenfi persuadente, ad hocest cor Regis inclinatum, ut archiepiscopum reciperet, & pro rtanfigrefficne perjurii, Hierosolymam se promitteret profecturum. De hoc dissidio scripsit Bemardus epistolam 219. in qua Regem excusat triplici ex cepite ; ira, ætate, majestate. Ira videlicet quia indignatus ob contemtam suam auctoritatem, ju- raverat nunquam passiirum Petram se invito & despecto electum in Bituricensi cathedra sedere. Probro autem ducitur, inquit Bemardus, ut optime nostis, apud Francigenas juramentum solvere, quamlibet male publice juratum fit. Ætate ; junior. enim erat Rex quando incaute juraverat Majesta » te, quæ læsa videbatur in hac electione. Talis, inquit Bemardus, aliqua confideratio in Rege & puero habeatur ; ut hac ei vice tali quidem tenore parcatur, quo tale aliquid de cetero non præstu mat….. hoc ipsi Rex humiliter petit, hocnostra univeesa citra montana nimium jam affiicta Ecclefia suppliciter deprecatur. Hanc epistolam scripsit S. Bemardus anno 1143. jamque ab anno superiore pro eadem causa Sedi apostolicæ supplicarat ; sedpeccatis meis, inquit, exigentibus deprecationem meam non exau- ditio, sed indignatio ; indignationem autem desolatio j pene univeesa terræsecuta est. Tandem vicit sanc- tissimi abbatis caritas & perseverantia ; ejusque opera tandem tantum exstinctum est incendium. Nunc praecipua Petri acta in episcopatu perstrin- gamus. 2 r Anno 1144. abrogationem aut abolitionem pravæ consuetudinis diripiendi bona mortuorum Taint S epicoporum Albiensis ecclesiæ, quam Rogerius Cacillu vicecomes Bitcrrensis sustulerat & antiquant, Ali’approbavit & confirmavit, rogante eodem vice- 1149. comite. Anno 1149. Vodolionis ecclesiam con- secravit, ex chronico Dolensi. Ad fundationem obbatiæ Olivetanæ plurimum contulit, quando pro poenitentiæ fructu injunxit Stephano de Gradaco ei cedere multa prædia, ex ejusilem Stephani litteris quarum mentio fu in BarthoIomæo 1151, primo OIiveti abbate.Annus 1151. notatus est in • Consecntum fiiiflb • papa Petram teflatur ipse Bemardus ep, >29. scribw : Anliufiscopo vtvranvt ftrn4f. fum amuu apopdica coasecravh. i* In chronico Maurinkrvnfi lepteaus Mattarium hnjtu loci abbatem, qui erat nepos Alberici Ostienfis episcopi, ttese pacificandi tc reconcHiandl Regem cum sede apoftoIica, Romam prose&unj ; ac pqr cardinalium inwrcestioncm plurima irape. trade ; quamvis ncncHiMioaif frinnisitm *CC prcciisi ncc nntriits cutingtTt ponurit. TURICENSIS » k tabulis Crsalis-Bencdicti ob coIlata ab eo huic —— monasterio benesicia, & annus 1 1 5 4. in ta— ANNI bulario parthcnonis de Bclla-valie seu Carento- nii. Armo 1156. eoclcsiam de Buxeriis dtedit 1156. Petro de Veiciapriori Siiviuiacensi. Anno 1159 « 1159. Ludovicus rex donavit ei amplum & perhonori— c ficqm praeceptum, pro confirmanda bonorum c<j|., ecclesiæ possessione. Ex quo intelligimus quanta £ ecclesiæ Bituricensi bona attulerit hic præsui ; archi^ quapropter illud edidimus iuter instrumenta num. xxi. lnde quoque liquet eum fuisse Ludovico regi acceptissimum. Eodem anno beneficus fuit monasterio Nigri-Iacus, ut fidem facium ejusinet 1 litteræ in quibus hic annus legitur decimus-nonus ejus pontificatus. Anno 1160. qui legitur ejus episcopatus annus 21. fecit compositionem cum Archembaldo de Borbonio, &c. Anno sequentr, vigesimo fecundo sui pontificatus, confirmavit monasterio de Villa-Lupæ* decimam de Estran— *ViUeloin. giaco, & ecdesias quas in sua diaeccsi possidebat. Anno 116 8. pontificatus sui 28. ratam habet do- nationem Hervæi de Giennlo domini de S. Ania- no, factam ecdesiæ S. Eusicii de Cella. Hic vides constantem de annis pontificatus Petri chronologiam ; quod etiam ex multis aliis instrumentis roborari posset : nam in alia charta " ejusilem Cdlensu monasterii annus pontificatus ejus 26. illigatur cum anno 1166. & in alia ecclesiæ S. Petri Puellaris annus 27. episcopatus, componitur cum anno Incarnationis 1167.In tri- bus tamen chartis panchartæ sancti Ursini annus Vcrbi incarnati 1162. concurrit cum anno 21. Petri ut pontificis. Sed id discriminis positum est in modo computandi, sive a principio anni, sive a medio vel a fine. Plurima alia possemus congerere de nostro Petro ex chartis Nigri-Iacus & Ca- rentonii, aliammque abbatiarum. Sed hæc suffi- ciant. Ejus obitus ad annum 1171. notatur die 11 1. 1. Maii. Celebris est hujus antissitis memoria in eccIesia Bituricensi ob singularia ipsi collatabeneficia.Cum prius domus archiepiscopaies essent tanta sede prorfus indignæ, & modicæ facultates ; Petrus gratia cælestis munere, & temporalis abundans for— c xx| tunæ, inctytæ nobilitatis palatium erexit ; domos ce— col. 14. lebres ædificavit, constituit grangias, terras acquifivit & vineas, & ingrangiis copiosam posuit nutrituram. Sumtus ad hæc necessarios amplissima & jam tum potentissimasuppeditavit Castræa domus, cui no- men dedit Castra oppidum 1 5. leucis ab Avarico distans. Exstant autem plurima illustris hujus gen- £ tis sepulcra in abbatia Nigri-Iacus. In gratiam ejus- dem archiepiscopi summi pontifices Eugenius III. Hadrianus IV. & Alexander III. primatum Bitu- ricensem confirmarunt & tutati sunt. Epistola 69. Eugenii ad eumscripta, ei asserit inter cetera prima- tumin provincias Bituricensem & Burdigalensem. Idem papa scripsit epist. 68. ad Sansonem Remo- rum archiepiscopum, vehementer eum redarguens quod ausus esset in ecclefia Bituricensi Lu- dovicum regem coronare, absente Petro, qui tum erat Romæ. Quapropter ei ejusque provinciæ episcopis diem dicit, ad quem debeant sibi adesse hac de re responsuii.