Pagina:Gallia Christiana, 1720, T2.djvu/39

Haec pagina nondum emendata est

+6 ECCLESIAE — 1097. Anno 1099. tertia post Pasehalc sestum, ANNI hebdomada, concilio Romano adfuit sub Ur- CNR1STI eum jvo Camotensis doc- tissimus&celeberrimusepiseopusepistolam 152. in causa domni Hugonis de Maiduno, & 180. pro Arnulfo Virzionensi abbate. Memoratur hic antistes in dlplomate Philippi I. Francorum re- gis consirmantis abbatiæ S. Ambrosii donationes amm. Gaufredi Biturigum vicecomitis. Rcgiæ autem 1102. litteræ datæ sunt in festo S. Ambrosii anni 1102. Legimus eodem anno ipsum sua subscriptione munivisse diploma Ludovici Crassi pro Floria- censibus, regnante adhuc Philippo patre ; quo ad- huc vivente Ludovicus pro rege fuerat agnitus. i 110 5 • Anno 1105. subscripsit chartæ Hugonis de Le- ziniaco, pro monasterio sancti Maxentii. Anno 1 1 o/.Paschalis papa II. apud Silviuiacum quamdam dedit bullam vm.cal.Junii, iu qua nostri 111 o. archiepiscopi fu mentio. Anno 1110. cum epis copis & abbatibus suis venit ad concilium Floriacense, ubi unam & alteram epistolam scripsit ad Petrum Arvernorum episcopum, ut S. Petri Mauriacensis monachos suo abbati rebelles censu- ris coerceret. Anno 1112. misit legatum ad concilium Lateranense ubi investituræ a princlpibus laicis datæ, condemnatae ac proscriptæ fuerunt. Cum esset controversia inter monachos sancti 1 Dionysii Parisiensis, & monachos Agedunenses, pro ecclefia de Vicopleno, eum Leodegarius Dio- 1114. nysianis adjudicavit anno 1113. Anno sequenti habitum est concilium apud Bellovacum, ubi vi- sus est cum suis suffiaganeis, uti Iegitur tomo 11. Spicilegii. Chartam pacis & concordiae fecit inter monachos S. Dionysii Ruiliacensis & monachos Casalis-Benedicti pro decima Goriæ certantes. Actum in camera Litterici abbatis S. Mariæ Exol* dunensis, anno m. g. xvii. quinto calend. April. regnante Ludovico rege. Ex chart. Casalis-Bened. 1 !

! o. Anno 11 19. Callistus papa lynodum Remis habuit, cum octo Galliarum archiepiscopis, quos inter Ordericus recenset secundo loco Leotherium metropolitanum Bituricensem, quem constat fuisse Leodegarium. Dedicavit ecclesiam Casalis-Bene- dicti, & anno 1 120. e vita migravit. Ceterum toto vitæ tempore maxima familiaritate cum Roberto de Arbresello insignis monas terii Fontebraldensis fundatore conjunctus fuit ; id enim tradit vitæ ejus scriptor Andreas ejusilem socius & confessarius. Eadem tempestate, inquit, Leodegarius, vir vita floridus & ætate, Bituricen- fis diæcesis archiepiscopatum tenebat, quem insepa- rabilis dilectio magistro Roberto conglutinabat : ] tanto namque amore invicem conjungebantur, ut quod unus vellet, alius vix denegaret. De hocflqui- dem Leodegario multa virtutum præconia possem re- ferre : sed quoniam adhuc innumerus hujus exfilii procellas in incerto navigat, ipsa humana ignorantia, velim nolim, cogit me tacere. Eundem ve- • Oursam. nerabilem virum in prioratu Ursani * decumbentem visitavit Leodegarius, ad quem ita locutus est Robertus : O carisseme pater, tu es meus archiepiscopus, meus primus ac patriarcha. Tu seis quomodo nunc usque te semper amavi, & quomodo tibi obediens sui. Scis etiam quod propter dulcem Tomus II. ITURICENSIS. 47 A amorem tuum in hus partes primitus reni ; rogasti "’ enim me utaliquus de bonisseminis meis traderem tibi ; & tradidi Non habebam, sicut seis, hic C domos, non ullus possesseones, non agros. Præpa- rasti eis pro animæ tuæ tuorumque salute hunc lo- cum ; ædificasti eis, inspirante Deo, hos habitaculum ( Ursanum coenobium)… acquisistieisterrus, &c. Hæc retuli ut offenderem Leodegarium fuisse quodam modo fundatorem Ursani. Attamen videtur hic honor deberi Alardo seu Adelardo de Castro-Melano, qui dedit domno Roberto de Ar- brusello mense Decembri, regnante Ludovico rege, silvam quæ dicitur Grosbos, k. villam Ursani ; B cujus donationi subscripserunt Leodegarius archiepiscopus, & Vvillelmusejus nepos archidia- conus, cum multis aliis. Idem Robertus postea rogavit Leodegarium, ut curaret corpus suum post mortem ad Fontisebraldi cœnobium referri ; quod etiam præstitit, funus amici eo usque prosecutus. Justis deinde solemni ritu solutis, iu opitulo monialium orationem habuit de Roberti eximiis virtutibus & sanctita- te ; quem antiquis sigiliatim patriarchis comparavit Aderant Radulfus Turonum archiepisco- pus, Reginaidus Andegavorum præsui, Fulco junior Fulconis comitis Andegavorum filius, a quo Petronilla abbatissa, siinul rogantibus qui aderant præsulibusJn his Leodegario, impetravit omnium c. xiv. quæ Gaufridus de Blasone monasterio dederat eo1— r* confirmationem. De iis legendus Michael Cos nier Fontebraldensis parochus in notis ad Baldrici Dolensis episcopi opusculum de vita Roberti Ar- bresseliensis. Nunc vero de morte & funere ipsius Leodegarii quæ dicenda supersunt prosequa- mur. Animam Deo reddidit anno 1120. uti jam 1120. monuimus, die 31. Martii ; terra vero tectus est in Ursano parthenone prope locum ubi conditum fuerat Roberti cor, lpso jubente, aut potius votis ancillarum Dei annuente. Ejus vero sepulcrum non ante multos annos detectum fuisse, cum si- gillo ipsius aeneo, & hac inscriptione:Leodegarius archiepiseopus Bituricensis, Aquitania primus, testantur nostri Sammarthani. Leodegarii elogium legitur iu charta quadam Herberti abbatis S. Petri Virzionensis, his verbis Hos ego Herbertus abbus agnoseens, ad domnum Leodegarium, Biturigæ urbis religiojissimum Dei gratia archiepiseopum, & totius Aquitaniæ primatem accefli, humiliter postulans ut ecclesiam de Noviaco, quam inter alius res perditus inveneram

? utsupradixi, monasterio nostro restitueret. Quam quidem ipse, ut erus natura benignus & pius, cum consdio uschidiaconorum & archipresbyterorum, ce- terorumque clericorum suorum, usque totius capituli beatissimi protomartyris Stephani, per oblusam a me fibi chirothecam, mihi & ecclesiæ Virzionensi reddidit ; & quidquid sui juris in ea erus, ut in per* petuo poffideremus donavit; quorum nomina hæc sunt Evrusdus decanus, Musthæus cantor, &c. Ex litteris Vulgrini, quas legesis inter iustru— C.xvi.coL menta, discimus Leodegarium ejus antecesibrem Ih dedisse Silviniacensibusmonachisecdesiamsanctæ Mariæ de Capis, & S. Petri de Chirac. D