* S. Pourçain.Durandus, de sancto Portiano * dictus a loco originis : aliquando etiam cognominatur Ferrandi. Hic solemnem emiserat professionem in conventu fratrum Prædicatorum Claromontensium ætatis suæ an. undevicesimoVide Ch. xxvi. col. 242.. Studuit Parisiis in conventu vici S. Jacobi ; ubi postea libros Sententiarum interpretatus, & doctoris laurea donatus est. Anno 1312. renuntiatur magister sacri palatii. Designatur & consecratur primus episcopus Alectensis, secundum nonnullos quorum opinio carere fundamento nobis videtur. Gravius errat Guillelmus Cave in Hist. litteraria, ubi dicit eum ante Anicienses insulas, gessisse Meldenses an. 1326. constat enim anno 1318.1318. Durandum jam Aniciensem cathedram conscendisse, uti ipse docet. Nempe hoc anno interrogatus de quibusdam articulis, propter quos Minoritæ quidam Massiliæ combusti fuerant, ita sententiam profert, respondens InquisitoriBaluz. t. i. Miscellan. : Ego frater Durandus episcopus Aniciensis & doctor sacræ theologiæ, judico omnes supra scriptos articulos, & quemlibet eorum esse hæreticos ; in cujus rei testimonium me manu propria subscripsi, &c. Eodem quoque an. approbat donationem factam a Beraldo dom. Mercorii & constabili Campaniæ de jure patronatus ecclesiæ S. Benigni Gilberto de Miramont abbati Piperacensi, ex tab. Piper.
Anno 1320. statuta condidit promulgavitque ad ecclesiasticam disciplinam muniendam & corroborandam. An. 1321. Judæi edicto Philippi V. regis, Anicio pulsi sunt ob clericulum majoris ecclesiæ interfectum. Anno 1325. abbatissa de Mercoria ei homagium reddidit, ut diximus t. i. ** col. 114.
1326. An. 1326. transiit ad Meldensem cathedram, quo anno regalia incœpta in Annuntiatione beatæ Mariæ, usque ad diem vi. Junii perducta est, ex schedis D. du Fourny. Elenchum operum Durandi habes apud Trithemium, Beliarminum & ceteros qui de scriptoribus ecclesiasticis egerunt. Ex necrologio Fr. Prædicatorum obiit quarto idus Septembris.
Habuit Durandus vicarium generalem domnum Bernardum Hugonet ex castro Severaci ortum, priorem S. Ægidii Camalariensis super Ligerim, postea priorem S. Petri Aniciensis cujus ecclesiam absolvit, sacra suppellectili ditavit, & reditibus auxit. Ejus autem corpus integrum & incorruptum in sacello S. Theofredi visitur ad hunc usque diem. Rainaldus Odericus ad annum 1322. n. 59. profert sententiam Durandi in expositione regulæ S. Francisci de paupertate evangelica.
Gogueil.Petrus Gogueil, origine Parisiensis, inquit Baluzius, ex registris cameræ computorum possessionem adiit per procuratorem die 6. Junii anni 1326.1326. Bernardum Hugoneti priorem sancti Petri, & Petrum Radulfi de Riperia suos instituit vicarios generales litteris Avenioni datis mense Aprili ejusdem anni, quo etiam nominatur in instrumento Silvæ-Benedictæ die Sabbati in octabis B. Hilarii. At brevi tempore præfuit ; obiit enim die 6. Februarii 1327. ex observationibus doctissimi viri dom. du Fourny.
Ceterum cognomen hujus antistitis varie legitur ; quidam enim legendum putant de Longueil ; eumque volunt fuisse Petrum de Longueil filium Guillelmi II. ex Christina de Coëtivi. Noster D. Jacobus Boyer testatur sese copiam habuisse cujusdam chartæ Aniciensis ecclesiæ, datæ die Dominica 23. Novembris in festo S. Clementis ind. x. Johannis XXII. papæ an. xi. Bernardo Bruni decano, in qua hic episcopus legitur Petrus Gojony, vel Gogony ; quod nomen minimam habet affinitatem cum Gogueil. Legit dominus du Fourny in registris cameræ computorum quæ ad hunc spectant episcopum, & ex iis correxit quædam de ipso, quæ habet vetus Gallia Christiana ; cognomen vero Gogueil intactum reliquit ; quod argumento est ipsum ita legisse in laudatis registris. Ibidem fit mentio Johannis Goguëil quem reliquit heredem hic episcopus. Itaque ex iis documentis Johannes Goguëil civis Parisiensis, tanquam exsecutor testamenti Petri, composuit Sabbato ante carniprivium 1327. cum Guidone de Murol canonico Lemovicensi, procuratore Bernardi, qui subrogatus fuerat Petro, ratione maisnagiorum, munitionum, refectionum, castrorum & domorum ad dictum episcopatum pertinentium. Hæc satis superque probant quale fuerit cognomen Petri episcopi.
Bruni vel Le Brun.Bernardus Bruni[1] Brivatensis, al. Brus, nepos Reginaldi de Porta Bituricensis archiepiscopi & cardinalis, idem videtur esseVide Ch. xxii., ac Bernardus Bruni decanus Aniciensis memoratus in charta Aniciensi, de qua in Petro ejus decessore. Sammarthani eum decanum Lemovicensem faciunt. Forsan in utraque ecclesia decanatum obtinuerat. Quomodo Bernardus ad sedem Aniciensem pervenerit, electione capituli, an bulla pontificia, ignoramus. In urbe solito more solemniter exceptus est die i. Maii an. 1327.1327. Paulo post, scilicet die Mercurii ante festum Pentecostes ejusdem anni, memoratur in donatione facta priorissæ de Valle-regia. Eodem quoque an. Johannes papa XXII. sui pontificatus anno xi. die 26. Januarii recepit ab hoc pontifice plurimas reliquias, aliaque magni pretii munera. Anno 1330.1330.
1334. die 12. Februarii interest dedicationi ecclesiæ S. Ludovici Pissiacensis, præsente rege Philippo VI. Anno 1334. corpus unius ex S. Ursulæ virginis & martyris sodalibus, defertur ex urbe Coloniensi, ad Aniciensem, a fr. P. Guillelmo de Molette.
- ↑
In necrol. Meimacensi : B. Brus que fo Evesque del Poy layset per fa son anoal vii. sest. de segle a la mesura da Maymat e volt & ordenet que lo Mecre sants hom chante una messa des morts per tot son lhinatge tan quant el moria, e lo Martz de la Pedecosta que hom chante una messa del sant Espirit solempnialmen. e aquet vii. sest. de segle foron compta de Mosenhor de Venthodor sobre la terra nostra. Hoc est :
B. Bruni, qui fuit episcopus Aniciensis, reliquit ad celebrandum annuale suum 7. sextarios siliginis ad mensuram Maymaci, & voluit & statuit ut die Mercurii hebdomadæ sanctæ canatur missa de mortuis pro parentibus suis usquequo ipsemet moriatur, &c. Cur a nonnullis cognominetur Brieres, nescimus.
